ΠΟΡΤΑ-ΠΟΡΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΘΕΙ ΚΑΙ Η “ΑΓΟΡΑ”

 

ΚΕΙΜΕΝΟ: Όμηρος Ταχμαζίδης

Παρακολούθησα την Πέμπτη 27 Μαρτίου 2025 στον Πολυχώρο του περιοδικού ΕΝΕΚΕΝ μια εκδήλωση με αντικείμενο το ζήτημα της “τσιμεντοποίησης” του χώρου της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Ακούστηκαν πολλά και ενδιαφέροντα, υπήρξαν αρκετές “εξωτικοποιήσεις” αλλά και “δαιμονοποιήσεις” διαφόρων περιόδων της ιστορίας του ευρύτερου χώρου. 

Κατανοητές και ανεκτές και αυτές οι ερμηνευτικές μονομέρειες της αντιφατικής κατάστασης που εμβιώνουμε. Σε γενικές γραμμές καταφάνηκε με βάσιμα επιχειρήματα και από συγκεκριμένη σκοπιά το αδιέξοδο της προτεινόμενης φυγής… προς το ογκώδες!

Προσθέτω από την πλευρά μου ότι η ογκώδης αρχιτεκτονική σπηλαίου – όπως φαίνεται από τα δημοσιοποιημένα σχέδια – προσιδιάζει περισσότερο σε οικονομικές - εμπορικές πρακτικές του παρελθόντος (αυτές μάλλον έχουν κατά νου τα μέλη της διοίκησης της ΔΕΘ και οι πολιτικοί συμπαραστάτες τους οι οποίοι φαίνεται ότι αγνοούν προς τα πού κινείται ο σημερινός κόσμος) παρά στις μορφές του σύγχρονου καπιταλισμού. 

Ο αρχιτεκτονικός αρχαϊσμός του σπηλαιώδους εκφράζει ανάγλυφα και την απαρχαιωμένη αντίληψη περί των οικονομικών δραστηριοτήτων της Έκθεσης των θιασωτών μιας τέτοιας αρχιτεκτονικής. Τα υπόλοιπα είναι ελληνοπρεπής καπιταλισμός της αρπαχτής! 

Η πολιτική και κοινωνική σύγκρουση για την διάσωση και αξιοποίηση του χώρου της Διεθνούς Εκθέσεως θα κριθεί από τον τρόπο και το μέγεθος της ενσωμάτωσης σε αυτόν σύγχρονων εμπορικών και οικονομικών δραστηριοτήτων ως λειτουργικό μέρος της ιστορικότητας του (ο ρευστός αυτός όρος είχε στην χθεσινή εκδήλωση την τιμητική του και τον επαναλαμβάνω απλώς για λόγους συνεννόησης) και ως δυναμικής μελλοντικής συμβολής του στην οικονομική ανθοφορία της Θεσσαλονίκης. 

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πειστούν οι παραγωγικές τάξεις της πόλης για το αδιέξοδο που οδηγούμαστε. 

Πόρτα-πόρτα, όχι μόνο μέσω των συνδικαλιστικών φορέων τους. 

Η ήττα της προσπάθειας αποτροπής του “μπετοναρίσματος” θα είναι προδιαγεγραμμένη εάν παραμείνει η επιχειρηματολογία σε κριτήρια “αισθητικής”, “ιστορικότητας” και “οξυγόνου”. Είναι σημαντικά, αλλά συγχρόνως είναι και τρωτά σε πολλά σημεία τους και δεν επαρκούν για το μέγεθος μιας τέτοιας πολιτικής σύγκρουσης. 

[Mε την ευκαιρία παραθέτω και τον τίτλο της εκδήλωσης και τα ονόματα των εισηγητών: “ Έκταση ΔΕΘ – Μητροπολιτικό Πάρκο: Τόπος με μνήμες- Τόπος ιστορικός”, Βασίλης Κολώνας, Άνη Λεφάκη, Χάρις Χριστοδούλου, Σάσα Λαδά.]

Τέλος ολέθριος θα είναι ο εγκλωβισμός στην λογική διεξαγωγής δημοψηφίσματος. Οι εμμονές διάφορων “υπεργολάβων” δήθεν αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών στην τοπική πολιτική “πιάτσα” θα είναι επιβαρυντικές σε κάθε προσπάθεια δημιουργικής υπέρβασης ενδεχόμενων αδιεξόδων και οριστικής επίλυσης της σύγκρουσης. 

 

*Ο Όμηρος Ταχμαζίδης κατέχει τον τίτλο του Magister Artium της Φιλοσοφίας και Ιστορίας του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης (Heidelberg) της Γερμανίας. Δημοσιογράφος, μεταφραστής, κριτικός, πολιτικός και κοινωνικός ακτιβιστής, ιδρυτής του πρώτου Café Philo στην Ελλάδα (Θεσσαλονίκη) από το 2011 έως σήμερα υπό τον τίτλο “Φιλοσοφικές νυκτηγορίες”.