Τίποτα δεν είναι εύκολο. Κι αν οι ηγεσίες του προοδευτικού χώρου δυσκολεύονται, αμφιταλαντεύονται ή στενεύονται ανάμεσα στα «περάσματα» συγκρουόμενων απόψεων, η δημοκρατία θα είναι πάντα μια απάντηση: ας απευθυνθούν τα κόμματα στη βάση τους και ας την ρωτήσουν ποια προοπτική επιλέγουν.
Στην «ανάγκη συνεννόησης των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, προκειμένου να διαμορφωθεί ένας ισχυρός προοδευτικός πόλος» αναφέρεται ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Χάρης Καστανίδης, που προτείνει εσωκομματικά δημοψηφίσματα για να αντιμετωπίσουν το δίλημμα οι ηγεσίες.
-Τι απαντάτε στην πρόταση του Σ. Φάμελλου για κοινό ψηφοδέλτιο ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΝΕΑΡ απέναντι στη ΝΔ στις επόμενες εκλογές;
Την πρόταση του κ.Φάμελλου την απέρριψε, ως γνωστόν, αμέσως ο κ. Ανδρουλάκης. Σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, χρειάζεται ένας χρόνος ωρίμανσης, αλλά και λεπτοί χειρισμοί, ώστε να αποδεικνύονται τελικά επιτυχείς.
Εγώ θα προτιμούσα να μιλήσω για την ανάγκη συνεννόησης των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, προκειμένου να διαμορφωθεί ένας ισχυρός προοδευτικός πόλος, που προτείνει ένα εμπνευσμένο και αξιόπιστο πρόγραμμα για το μέλλον της Ελλάδας και των πολιτών και διεκδικεί την διακυβέρνηση της χώρας για να το εφαρμόσει. Το τι οργανωτικά χαρακτηριστικά θα πάρει η συνεννόηση αυτή, είναι θέμα που έπεται κατά πολύ της αρχικής απόφασης για διάλογο και, κατόπιν, της προγραμματικής σύγκλισης. Όλα μπορούν να συζητηθούν με σεβασμό στην αυτονομία των κομμάτων, κινήσεων πολιτών και ανένταχτων προσωπικοτήτων.
Ξέρω ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να συνεννοηθείς σε μια χώρα, που λείπει η παιδεία των πολιτικών συγκλίσεων, που η προσωπική και κομματική σκοπιμότητα βαραίνει συχνά περισσότερο από τις ανάγκες των πολιτών και τα συμφέροντα της χώρας, σε μια χώρα που στη διάρκεια της δημοσιονομικής κρίσης δημιουργήθηκαν τεράστιες αντιθέσεις μεταξύ των προοδευτικών κομμάτων, χωρίς πρωταρχική ευθύνη, μάλιστα, του ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζω, ακόμη, τις δυσκολίες που προκαλούν οι διαφορετικές ή και συγκρουόμενες μεταξύ τους απόψεις στο εσωτερικό των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης.
Είναι η ώρα, όμως, των μεγάλων διλημμάτων και των μεγάλων αποφάσεων. Διατυπώνεις τον στόχο της εκλογικής πρωτιάς και της αυτοδύναμης κυβέρνησης, όταν οι τελευταίες εκλογικές σου επιδόσεις και η δημοσκοπική σου εικόνα σου επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Διαφορετικά, διερευνάς την πιθανότητα άθροισης δυνάμεων, που μαζί σχεδιάζουν μεγάλες αλλαγές και μαζί πορεύονται προς τη νίκη. Ή απαλλάσσεις τη χώρα από μια συντηρητική κυβέρνηση και τις αδιέξοδες πολιτικές της, ενώνοντας δυνάμεις που συμφωνούν να ξαναορίσουν την πορεία της χώρας και να ελευθερώσουν τις προσδοκίες των πολιτών για περισσότερη δημοκρατία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια ή παραμένεις στο πικρό και ασήκωτο σημερινό καθεστώς, διατηρώντας την «υπερήφανη μοναξιά» των περιχαρακωμένων ποσοστών σου.
Τίποτα δεν είναι εύκολο. Κι αν οι ηγεσίες του προοδευτικού χώρου δυσκολεύονται, αμφιταλαντεύονται ή στενεύονται ανάμεσα στα «περάσματα» συγκρουόμενων απόψεων, η δημοκρατία θα είναι πάντα μια απάντηση: ας απευθυνθούν τα κόμματα στη βάση τους και ας την ρωτήσουν ποια προοπτική επιλέγουν. Ας οργανώσουν εσωκομματικά δημοψηφίσματα.
Ποια είναι η εκτίμησή σας για τις πολιτικές εξελίξεις; Είναι αμετάκλητη η πορεία προς πολυκομματικές κυβερνήσεις;
Ένα είναι βέβαιο. Η κρίση αντιπροσώπευσης στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και η δυσπιστία των πολιτών σε κρίσιμους θεσμούς. Τα επιβεβαιώνουν η αυξημένη αποχή στις τελευταίες εθνικές εκλογές και ευρωεκλογές, καθώς και η συσσωρευμένη οργή των πολιτών που τη συναντάς παντού. Οργή ενός κουρασμένου εκλογικού σώματος από διαδοχικές κρίσεις, στη διάρκεια των οποίων κλήθηκε να σηκώσει το βάρος της λύσης, ενώ υπομένει σήμερα δραματικές ανεπάρκειες του κράτους, προσβολές της Δημοκρατίας, οικονομικές αδικίες, διαφθορά.
Η κρίση αντιπροσώπευσης και η οργή, όσο δεν προβάλλει στον ορίζοντα μια εναλλακτική λύση στο αδιέξοδο, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εκδήλωση ασύμμετρης εκλογικής συμπεριφοράς από τους εκλογείς. Στην περίπτωση αυτή, η δημιουργία απρόβλεπτων πολιτικών συνθηκών μπορεί να σημάνει τη δυσκολία σχηματισμού κυβέρνησης ή κυβερνήσεων «περίεργης σύνθεσης», καθώς ακραίες και δημαγωγικές δυνάμεις πιθανόν να αποκτήσουν ρυθμιστικό ρόλο. Περιγράφω την πιο πιθανή εκδοχή μιας πολιτικής δυστοπίας, μεταφέροντας το κέντρο βάρους από τη συζήτηση για αυτοδύναμες ή κυβερνήσεις συνεργασίας, κάτι που θα κριθεί πολύ αργότερα. Με βάση τα παραπάνω, καθίσταται ακόμη σαφέστερη η υποχρέωση των προοδευτικών δυνάμεων να αρθούν στο ύψος των Περιστάσεων. Να αποτελέσουν λύση.
Η δημοσκοπική εκτίναξη της Πλεύσης Ελευθερίας είναι συγκυριακή, κατά τη γνώμη σας; Ή μπορεί να έχει μεγαλύτερο βάθος και προοπτική;
Έχουμε δει κατά καιρούς δημοσκοπικές εκτινάξεις κομμάτων που γρήγορα μετατρέπονται σε καταρρεύσεις. Έχουμε δει σύντομους εκλογικούς θριάμβους και απότομες πτώσεις. Ένα πολιτικό κόμμα για να έχει διάρκεια στην δημόσια ζωή της χώρας και, μάλιστα, σε πρωταγωνιστικό ρόλο, πρέπει να αποκτήσει βαθιές ρίζες στην κοινωνία. Και αυτό εξαρτάται από το προγραμματικό βάθος που διαθέτει, τη λάμψη των ιδεών του και τη συνεπή προς το πρόγραμμά του πράξη του. Αυτή η συνέπεια είναι που μπορεί να κάνει καλύτερη τη ζωή των ανθρώπων, συνέπεια που προϋποθέτει και υψηλού επιπέδου στελέχη. Τότε η κοινωνία αγκαλιάζει και σε εγκαθιστά πρωταγωνιστή και στη Βουλή και στην αυτοδιοίκηση και στον συνδικαλισμό.
Θα μπορούσε ο Αλέξης Τσίπρας να είναι ένα πρωταγωνιστικό πρόσωπο για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου;
Η ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου δεν σχετίζεται με προσωπικούς υπολογισμούς και προσωπικές στρατηγικές. Είναι έκφραση της βαθιάς ανάγκης του ελληνικού λαού να λυτρωθεί από ένα σκοτεινό παρόν και να κινήσει προς ένα φωτεινό μέλλον, μέσα στο οποίο ο άνθρωπος και η αξιοπρέπειά του ανυψούνται πάνω από τις αγορές και τα απέραντα προνόμια των λίγων. Το να ονειρεύεσαι μια διαφορετική πατρίδα είναι ευγενής φιλοδοξία, όχι αναζήτηση προσωπικών ρόλων.
Γιατί, κατά τη γνώμη σας, ο Ν. Ανδρουλάκης δεν μπόρεσε να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε μια αμετάκλητα ανοδική πορεία;
Ακόμη κρίνονται πολλά. Ας μην διατυπώσουμε συμπέρασμα. Άλλωστε, η Ιστορία κρατά για την ώρα την ανάσα της, πριν οργίλη ξεφυσήσει.
Είναι μη αναστρέψιμη η ενίσχυση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και εδώ; Γιατί υπάρχει τέτοια δυναμική δεξιά της ΝΔ;
Η ενίσχυση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη οφείλεται στο γεγονός ότι οι κυβερνητικοί διαχειριστές παλαιότερων και τωρινών μεγάλων προβλημάτων, δηλαδή Συντηρητικοί και Σοσιαλδημοκράτες, εμφανίζουν, τα τελευταία 25 χρόνια, ομοιότητες στις ασκούμενες πολιτικές, όπως και ιδεολογικές συγκλίσεις.
Ανάλογα πράγματα συνέβησαν και στη χώρα μας. Στην Ελλάδα κλήθηκαν να διαχειριστούν την κρίση χρέους και τις δραματικές πολιτικές των μνημονίων και η Κεντροαριστερά και η Δεξιά και η Αριστερά. Στη συνείδηση του κόσμου υπήρξαν ταυτίσεις, αν και το πολιτικό κόστος για τις Κεντροαριστερές και Αριστερές δυνάμεις υπήρξε μεγαλύτερο. Στη μνήμη των πολιτών ξεθώριασαν παλαιότερες διαφορές ιδεών και πολιτικοί ανταγωνισμοί.
Η ενίσχυση της ακροδεξιάς θα ανατραπεί παντού, αν οι δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού ξαναβρούν το ριζοσπαστικό τους πνεύμα και με αυτό επιχειρήσουν μια νέα ανάγνωση του κόσμου. Όταν από τα χείλη τους ακουστεί και πάλι μια συγκλονιστική αφήγηση για την καλύτερη τύχη του κόσμου και των λαών.
Αγγελική Σπανού dnews.gr
0 Σχόλια