Παρακολουθώ με πόσο αθώα ένταση, ρυθμό αφέλεια και ανεμελιά αντιμετωπίζει το εγχώριο μιντιακό σύστημα, η πολιτική τάξη αλλά και μέρος της ελληνικής κοινωνίας το αίτημα για ιθαγένεια της πρώην Βασιλικής οικογένειας Γλύξμπουργκ...
Βέβαια σε όλο αυτό συνηγόρησε μια προετοιμασία του επικοινωνιακού εδάφους εδώ και μήνες, όπως γίνεται πάντα σε αυτή την χώρα, σε κάθε μεγάλη επικοινωνιακή υπόθεση. Το ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να συμμαζέψει τα δεξιά ''πανιά'' της το έχουμε καταλάβει και στο όνομα αυτής της προσπάθειας δεν θα διστάσει να επιστρατεύσει και το χάιδεμα των πολιτικών αυτιών όλου του
φίλο-βασιλικού ακροατηρίου της χώρας. Όλων αυτών που ονειρεύονται ακόμα βασιλικά ανάκτορα, παρελάσεις με σπαθιά, μύθους για τον ''Εξαδάκτυλο'' Γλύξμπουργκ από την Βαυαρία αλλά και ταυτόχρονα απευθείας απόγονο του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και φυσικά μίσος για την Δημοκρατία και Αντί-αριστερό σύνδρομο.
Όλο αυτό το ακροατήριο των γραφικών θα προσπαθήσει μέσω της απονομής ιθαγένειας στην πρώην Βασιλική οικογένεια, να προσεταιριστεί η ΝΔ, χαϊδεύοντας τα εμφυλιοπολεμικά ένστικτα τους που ακόμα ονειρεύονται φυλακές και εξορίες σε ξερονήσια για τους πολιτικούς αντιπάλους και τους εχθρούς του στέμματος...
Έτσι φτάνουμε η σύγχρονη ελληνική πολιτεία να είναι δεκτική και να δέχεται με πολιτισμό, ψυχραιμία και να κάνει εν τέλει δεκτό το αίτημα απονομής ιθαγένειας...Της ύψιστης δηλαδή τιμής και του μεγαλύτερου τίτλου, που μπορεί να έχει στην ζωή του ένας πολίτης...
Σε ποιους όμως; στους απογόνους ενός Βασιλικού οίκου που δεν έχει σχέση με την ελληνική ταυτότητα καταγωγής...Ενός Βασιλικού οίκου που μας επιβλήθηκε από τις μεγάλες δυνάμεις το 1863 από την Μακρινή κεντρική Ευρώπη και από τότε και μετά έφερε μόνο δεινά και αστάθεια στην χώρα...
Από τον εθνικό διχασμό απέναντι στον Ελευθέριο Βενιζέλο, την Μικρασιατική Καταστροφή, την σύμπραξη με τον δικτάτορα Μεταξά και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου μέχρι και το μεταπολεμικό δημοψήφισμα της βίας και νοθείας του 1946. ώστε μετά την Ναζιστική κατοχή και την απελευθέρωση, αφού ο λαός μας έδωσε για τέσσερα χρόνια ζωή και αίμα στον αγώνα κατά των κατακτητών, ο Βασιλικός οίκος των Γλύξμπουργκ να επιστρέψει από το Κάιρο αλλά χωρίς τον ελληνικό χρυσό, με τον οποίο αναχώρησαν από την Ελλάδα νύχτα και κρυφά όταν μπήκαν οι Γερμανοί...
Με ευκολία και αίσθημα κατανόησης ζητούν τώρα την ελληνική ιθαγένεια, όταν οι πρόγονοι τους για δεκαετίες μετεμφυλιακά μέχρι και την παράδοση της Ελλάδας στις αλυσίδες της χούντας των Απριλιανών ζητούσαν από τους Έλληνες πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, δηλώσεις μετανοίας, καταθέσεις με την βία στα αστυνομικά τμήματα και απέρριπταν αιτήσεις χάριτος, τις οποίες είχε εγκρίνει η εκλεγμένη κυβέρνηση... Αιτήσεις χάριτος, ανθρώπων που αντίκρισαν το εκτελεστικό απόσπασμα.
Για να φτάσουμε στο 1965, την αποστασία και την εκπαραθύρωση του λαϊκά εκλεγμένου με 53% πρωθυπουργού της Ένωσης Κέντρου, Γεωργίου Παπανδρέου από τα ανάκτορα και την Φρειδερίκη και ξανά πραξικόπημα και ξανά εξορίες και ξανά Αντιπραξικόπημα των βασιλικών, τον Δεκέμβριο του 1967 και το αεροπλάνο έφυγε νύχτα αυτή την φορά για τη Ρώμη και η χούντα έμεινε για 7 χρόνια και η μισή Κύπρος χάθηκε...
Κάποιοι σε αυτό τον τόπο έδωσαν την ζωή, το αίμα και τα νιάτα τους για να δείξουν ότι είναι άξιοι της καταγωγής τους και της ιθαγένειας που είδαν το φως της, όχι κάτω από κεραμίδια αλλά συνήθως στην ελληνική επαρχία, κάτω από τον ήλιο ενός χωραφιού, δίπλα από τα πρόβατα και κάτω από τα στάχυα...Με μια μακρινή φιγούρα στο πορτρέτο του δημοτικού σχολείου των αγωνιστών του 1821 τους οποίους πάλι ένα στέμμα ενός άλλου βασιλικού οίκου, είτε κυνήγησε είτε κρέμασε...Για να δικαιωθεί ο Παπαφλέσσας που είχε πει στον Πρίγκιπα Υψηλάντη το αλησμόνητο: Ελευθερώσαμε την Ελλάδα για να μας κάνουν κουμάντο αυτοί;
Ίσως τελικά να είχε δίκαιο ο αγωνιστής της δημοκρατίας, δημοσιογράφος και νομικός Νικηφόρος Μανδηλαράς, που καταφερόταν συνεχώς εναντίον του παλατιού και τόνιζε χαρακτηριστικά: Εμείς δεν έχουμε ξενικά επίθετα, που να λήγουν σε -μπουργκ όπως Γλύξμπουργκ...Εμείς είμαστε 100% Έλληνες, 100% Ρωμιοί σε όλα μας τα χρόνια σε αυτό τον τόπο...
0 Σχόλια