Η εναλλακτική πλατφόρμα του πρώην πρωθυπουργού για τα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό, τις σχέσεις με τη Βόρεια Μακεδονία και τον ρόλο της χώρας μας στη διεθνή σκακιέρα ● Ποιες κόκκινες γραμμές θέτει στη στρατηγική προς μια «έντιμη συμφωνία» για οριοθέτηση ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας με την Τουρκία.
Ο πρώην πρωθυπουργός, μετά την παραίτησή του από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, παρεμβαίνει τακτικά στον δημόσιο διάλογο, συγκεντρώνοντας κάθε φορά τα φώτα της δημοσιότητας και ανοίγοντας νέο κύκλο συζητήσεων και σχολιασμών που έχουν αφετηρία τις τοποθετήσεις του. Σε αυτό το πλαίσιο ο Αλέξης Τσίπρας το τελευταίο διάστημα έχει κλιμακώσει τις παρεμβάσεις του στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, προτείνοντας μια εναλλακτική πολιτική πλατφόρμα όπως αυτή εκφράστηκε στο πρόσφατο συνέδριο για τη Μεταπολίτευση που διοργάνωσε «Το Βήμα».
Μάλιστα, όπως υποστηρίζουν στενοί συνομιλητές του πρώην πρωθυπουργού, αυτή τη φορά ο κ. Τσίπρας παρουσίασε την ατζέντα του γύρω από τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας με πολλές αναφορές στα ελληνοτουρκικά και συγκεκριμένα στις τουρκικές διεκδικήσεις, τις οποίες χαρακτήρισε «ανοιχτή πληγή», προτείνοντας μια συγκεκριμένη προσέγγιση στην προσπάθεια επούλωσής της, τη στιγμή μάλιστα που, όπως τονίζουν από το περιβάλλον του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έβαλε στον «πάγο» τις προοπτικές διαλόγου με την Τουρκία για την οριοθέτηση ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας. Από την Αμαλίας διαβάζουν τη στάση αυτή του πρωθυπουργού ως κατευνασμό του εσωκομματικού του ακροατηρίου για τη διατήρηση «ήρεμων νερών» περισσότερο με την πιο δεξιά πτέρυγα της Ν.Δ. παρά με την ίδια την Τουρκία.
Μονόδρομος η Χάγη
Σε εντελώς άλλο μήκος κύματος, ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά την παρέμβασή του στο ίδιο συνέδριο τόνισε ότι η Χάγη είναι λίγο-πολύ μονόδρομος και πρέπει να αναδειχθεί σε εθνικό στόχο η επέκταση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας με διατήρηση της ειρήνης.
1. Οπως υπογράμμισε ο πρώην πρωθυπουργός, καταθέτοντας την πρώτη του παρατήρηση-διαπίστωση, η Ελλάδα πέρασε στην εποχή της Μεταπολίτευσης φέρουσα τρεις πληγές: την εξάρτηση του μετεμφυλιακού κράτους από τις ΗΠΑ που οδήγησε στη χούντα, την τραγωδία της Κύπρου και τις τουρκικές προκλήσεις και διεκδικήσεις στο Αιγαίο, ενώ άλλη μία (το ονοματολογικό) δημιουργήθηκε με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Οι μεγάλες στιγμές της εξωτερικής πολιτικής που επούλωσαν χωρίς όμως να γιατρέψουν, όπως τόνισε, τις αντίστοιχες τρεις από τις τέσσερις πληγές ήταν: η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. και η Συμφωνία των Πρεσπών. Σημείωσε πως είναι απαραίτητη, ακόμη και σήμερα, η ουσιαστική σύγκλιση με την Ευρωπαϊκή Ενωση, η δίκαιη και βιώσιμη επίλυση του Κυπριακού και η ανάπτυξη στρατηγικών σχέσεων με τη Βόρεια Μακεδονία, προκειμένου να προχωρήσουν αυτά τα τρία μεγάλα βήματα. Η αντιμετώπιση των τουρκικών διεκδικήσεων, όπως είπε, παραμένει μια ανοιχτή πληγή.
2. Κατά δεύτερον, κατηγόρησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι την εποχή της προσπάθειας για την επίτευξη της Συμφωνίας των Πρεσπών, σε πλήρη εναγκαλισμό και ταύτιση με τον πρόσφατα διαγραφέντα από τη Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά, είχε επιτεθεί με εθνικιστική και λαϊκιστική ρητορική στον ΣΥΡΙΖΑ και στον ίδιο, κατηγορώντας τον ευθέως ότι «αντάλλαξε» τη Συμφωνία των Πρεσπών με τις μειώσεις των συντάξεων. Οπως υπενθύμισε ο κ. Τσίπρας, ο πρόεδρος της Ν.Δ. και σημερινός πρωθυπουργός κραύγαζε τότε «ο πατριωτισμός είναι ξένη λέξη για εσάς, κύριε Τσίπρα» και κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι αποτελεί «εθνική εξαίρεση» και ότι εργαλειοποιεί το θέμα της Θράκης προεκλογικά. Οπως υποστήριξε ο πρώην πρωθυπουργός, σήμερα ο κ. Μητσοτάκης αναγκάζεται να υποστεί τις συνέπειες της πολιτικής του, χρησιμοποιώντας τη γνωστή παροιμία πως «όταν κατουράς στη θάλασσα το βρίσκεις στο αλάτι».
Υπογράμμισε δε πως ναι μεν είναι απαραίτητο να υπάρχει αντιπαράθεση για την αναγκαία στρατηγική που θα πρέπει να ακολουθεί η χώρα μας, χωρίς όμως να δημιουργείται κλίμα τοξικότητας στον δημόσιο διάλογο.
3. Η τρίτη αναφορά του κ. Τσίπρα είχε να κάνει με τη θέση και τη στάση της Ελλάδας στη διεθνή σκακιέρα και στο εύφλεκτο γεωπολιτικό πεδίο. Οπως υπογράμμισε, η Ελλάδα είναι στη μέση ενός τριγώνου αποσταθεροποίησης (Λιβύη, Συρία/Παλαιστίνη, Ουκρανία), όπου συγκρούονται δύο αντιλήψεις: η μία που λέει ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει πυλώνας ειρήνης και σταθερότητας και η άλλη ότι, επειδή η χώρα είναι κοντά στην αστάθεια, πρέπει να καταστεί προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης και να αναβαθμίσει τη θέση της στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ διότι μόνο έτσι θα έχει την εύνοια των συμμάχων της έναντι της Τουρκίας.
Οπως υποστήριξε, από τις εξελίξεις επιβεβαιώνεται η αποτυχία του δεύτερου δόγματος, καθώς η Τουρκία γίνεται εκστρατευτικό σώμα της Δύσης σε μια περιοχή που Ρωσία και ΗΠΑ αποχωρούν και η Ε.Ε. είναι πολύ αδύναμη για να κινηθεί. Για αυτόν τον λόγο, τόνισε ότι πρέπει να υπάρξει επιστροφή σε μια ενεργητική πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που να επενδύει στον ρόλο της χώρας ως πυλώνα ειρήνης/σταθερότητας.
4. Τέταρτο και τελευταίο σημείο της παρέμβασης Τσίπρα, το μεγάλο θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που αποτελούν ανοιχτή πληγή, όπως τόνισε, για την επούλωση της οποίας υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές προσεγγίσεις: Η μία που εδράζεται στην άποψη ότι «δεν μιλάμε με πειρατές» και οδηγεί στον πόλεμο, η δεύτερη που αποτελεί στρατηγική αναβλητικότητας, όπου, όπως ανέφερε, «προσποιούμαστε ότι συζητάμε και ότι ο χρόνος δρα υπέρ μας», όμως, στην πραγματικότητα, οδηγούμαστε σε κρίσεις και μη άσκηση των δικαιωμάτων μας, παραμένοντας, για παράδειγμα, στα 6 ναυτικά μίλια. Η τρίτη προσέγγιση προωθεί τη λογική του τύπου «λύση να ’ναι κι ό,τι να ’ναι», με αποδοχή απαράδεκτων υποχωρήσεων.
Στόχος η επέκταση
Οσο για την τέταρτη προσέγγιση, την οποία ο ίδιος υιοθετεί, βασίζεται στην άποψη ότι εθνικό στόχο πρέπει να αποτελέσει η επέκταση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, με παράλληλη διατήρηση της ειρήνης στο Αιγαίο. Ο κ. Τσίπρας έκανε λόγο για μία στρατηγική «έντιμης συμφωνίας» για την οριοθέτηση ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας στο Δικαστήριο της Χάγης, η οποία βασίζεται σε τρεις κόκκινες γραμμές: εδαφική ακεραιότητα των νησιών, άμυνα των νησιών και ενότητα του αιγαιακού χώρου, με την έννοια ότι κανένα ελληνικό νησί δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σε τουρκική υφαλοκρηπίδα. Τόνισε δε ότι θα πρέπει να υπάρξει ορισμός των χωρικών υδάτων πριν από την οριοθέτηση.
Υπογράμμισε, τέλος, ότι ακριβώς με σκοπό την πίεση στην Τουρκία προς αυτήν την κατεύθυνση έχει καταθέσει δύο προτάσεις, μία το 2021 για διασύνδεση της Χάγης με την αναθεώρηση της τελωνειακής ένωσης Ε.Ε. - Τουρκίας και μία το 2022 για την επέκταση χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στην Ανατολική Μεσόγειο με οριοθέτηση ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας με τις όμορες χώρες.
Αντώνης Τελόπουλος στην efsyn.gr
0 Σχόλια