Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ή να πιστεύω τι μπορεί να έχει ειπωθεί στους διαδρόμους της Βουλής, ανάμεσα σε δημοσιογραφικά πηγαδάκια και κουτσομπολιά, για την φράση του Αλέξη Τσίπρα "Είμαι εδώ.. Δεν έφυγα ποτέ.." πάντως σίγουρα ότι ειπώθηκε στην αίθουσα ειδικών συνεδριάσεων της Βουλής από τον πρώην Πρωθυπουργό, ήταν σαφές δείγμα πολιτικής κινητοποίησης και πιθανής επιστροφής.
Ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του για την εμβάθυνση του κράτους δικαίου, της διαφάνειας και της δημοκρατίας δεν κινήθηκε καθόλου σε λεκτικές αοριστίες και θολά νερά αλλά μίλησε ξεκάθαρα για την διαχρονική κρίση στην οποία βρίσκεται η ελληνική δικαιοσύνη και το κράτος δίκαιου, αλλά και για το γεγονός ότι όλη ελληνική κοινή γνώμη, γνωρίζει για τις βαριές σκιές που έχουν πέσει πάνω της, για τους επηρεασμούς που συζητούνται σε κάθε καφενείο της χώρας και φυσικά για την πολιτικοποίηση των συμφερόντων, εντός των κόλπων της που βαραίνουν στην ζυγαριά της δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου...
Δεν είναι τυχαίες άλλωστε όλες οι τελευταίες μετρήσεις, που δείχνουν την εμπιστοσύνη της ελληνικής κοινωνίας προς την δικαιοσύνη να βρίσκεται στα τάρταρα και έτος με το έτος να καταβαραθρώνεται...
Μελανή σελίδα και εικόνα αυτής της τοποθέτησης του πρώην πρωθυπουργού στην ειδική συνεδρίαση της Βουλής, ήταν αδιαμφισβήτητα η επιδεικτική αποχώρηση εν μέσω της ομιλίας της κ. Αδειλίνη η οποία έστω για λόγους στοιχειώδους ευγένειας, θα μπορούσε να περιμένει την ολοκλήρωση της ομιλίας του κ. Τσίπρα, άσχετα αν διαφωνεί και αυτό είναι δικαίωμα του καθενός, σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα...
Όμως η αλήθεια της φράσης που πόνεσε μάλλον και έξυσε την πληγή της κοινής γνώμης, ήταν η φράση του Αλέξη Τσίπρα ότι “Η δικαιοσύνη τουλάχιστον να ακούει”...
Και γνώμη δική μου προσωπική, είναι ότι η ελληνική δικαιοσύνη θα πρέπει να πάψει επιτέλους να αποτελεί κάποτε ένα ''οινοποιείο'' της δημόσιας ζωής και ένα ''κελάρι'' του νομοθετικού μας βίου..
Να πάψει δηλαδή να λειτουργεί, να δικάζει, να αποφασίζει και να εκδίδει αποφάσεις σαν να παλαιώνει κρασί σε κελάρι ή σαν να φτιάχνει αμερικανικό ουίσκι, πετώντας φελλούς στο βαρέλι όσο περιμένει να ωριμάσει το ποτό...
Το δικαστικό σύστημα της χώρας και η δικαιοσύνη, αποτελούν μια ανεξάρτητη αρχή και εξουσία, η οποία θα πρέπει κάποια στιγμή για λόγους περηφάνιας να προστατέψει την ανεξαρτησία της και στο ηθικό αυτοδιοίκητο, αποκαθιστώντας η ίδια από μόνη της, την εμπιστοσύνη των πολιτών προς αυτή. Θα πρέπει να παρεμβαίνει στο δημόσιο βίο και πόσο μάλλον στα μεγάλα σκάνδαλα και στις εκτροπές αντισυνταγματικότητας πιο συχνά και πιο άμεσα και όχι μόνο σε ότι έχει να κάνει μόνο με τους μισθούς ή τα συνταξιοδοτικά των Δικαστών...
Είτε μας αρέσει είτε όχι, η δικαστική δικαιοσύνη αποτελεί μια ακόμα δημόσια υπηρεσία σε αυτή τη χώρα, ενταγμένη στον ευρύτερο τομέα της δημόσιας διοίκησης, η οποία κάποτε όπως όλα τα υπόλοιπα τμήματα της δημόσιας διοίκησης θα πρέπει να γίνει σύγχρονο, δίκαιο και άμεσα λειτουργικό κομμάτι της...
Να μπορεί να ερευνά, να αποφασίζει, να δικάζει και να εκδίδει αποφάσεις σχετικά γρήγορα...Τώρα το πώς θα γίνει αυτό, θα πρέπει να το βρουν οι ίδιοι ώστε να μην στέκεται ο απλός φορολογούμενος στην θέα τον νομικού και δικαστικού λαβυρίνθου και να λέει "Τώρα μπλέξαμε...".
Τέλος αν κάτι με κρατάει αισιόδοξο, είναι ο εκνευρισμός που συνεχίζει να προκαλεί σε ορισμένους και στην πλειοψηφία των κύκλων της άρχουσας τάξης, η όψη και ο δημόσιος λόγος του Αλέξη Τσίπρα...Γιατί αν τα λεγόμενα του ακόμα τους κάνουν και βγάζουν σπυριά, τότε σκέψου τι θα γίνει αν επιστρέψει...Μάλλον κάτι έκανε σωστά επί ημερών του.
0 Σχόλια