Νίκος Κοτζιάς
Θεμελιακό σχέδιο και επιθυμία της Ολιγαρχίας είναι να συνεχίσει να κυβερνά η ΝΔ και να αποδιοργανώσει τις όποιες εναλλακτικές. Θα επιδιώξει δε, να κάνει το ΠΑΣΟΚ εξάρτημα της ΝΔ όπως στην περίοδο 2012-5 (έτσι το βλέπει εκείνη) και να καταφέρει η διαμαρτυρία να μην εκφραστεί σε ένα μεγάλο μαζικό κίνημα ώστε να μην υπάρξει μια αντίστοιχη ανεξέλεγκτη πολιτική έκφραση, όπως συνέβη στο διάστημα μετά το 2010.
Υπηρετώντας αυτό τον στόχο, τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης αξιοποιούν τις αδυναμίες των κομμάτων της δημοκρατικής παράταξης και «σπρώχνουν» την κοινωνική διαμαρτυρία σε δύο κατευθύνσεις. Σπρώχνουν εκείνη την διαμαρτυρία που προέρχεται από τις γραμμές της ΝΔ προς τα πιο δεξιά ώστε να παραμείνει εγκλωβισμένο στον χώρο που εποπτεύει και χρηματοδοτεί άμεσα η ίδια η Ολιγαρχία. Από την άλλη, εκείνους που έχουν απογοητευτεί και κουραστεί από τα κόμματα της αντιπολίτευσης τους σπρώχνει «να πάνε σπίτι τους». Επιδιώκει, δηλαδή, να αδρανοποιήσει, ακόμα και αν μπορέσει να περιθωριοποιήσει ένα τμήμα του δημοκρατικού κόσμου.
Δεύτερος πολιτικός στόχος της ΝΔ και της Ολιγαρχίας είναι να διαμορφωθούν δύο εναλλακτικές πολιτικές ως προς τις κομματικές συμμαχίες της ΝΔ: αφενός προς τα ακροδεξιά, με στόχο την μετακίνηση του πολιτικού συστήματος της χώρας συνολικά προς τα δεξιά. Αφετέρου να «αδειάσει» από τον θυμό τους απογοητευμένους προοδευτικούς πολίτες, να επιδράσει πάνω στα ίδια τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης και να αποκτήσει πρόσβαση στο εσωτερικό τους. Προς τούτο αξιοποιεί δυνάμεις που παράγουν φρούδες ελπίδες και βρίσκονται πλησίον στην ίδια πολιτικά ή είναι χρήσιμα εργαλεία για τον αποσυντονισμό του «αντίπαλου».
Ως προς το ΠΑΣΟΚ έχουμε ένα άκρως ενδιαφέρον φαινόμενο: οι δυνάμεις που εκφράστηκαν με το πρόσωπο του Λοβέρδου στις προηγούμενες εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ (δεξιόστροφες-φιλο νεοδημοκρατικές και τμήμα του «σημιτιστάν») χαρακτηρίστηκαν τότε από όλες τις πλευρές ως δεξιές, έστω κεντροδεξιές, οι οποίες βρίσκονται δεξιότερα της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ. Δυνάμεις που αυτή τη φορά εκπροσωπήθηκαν από την Διαμαντοπούλου και γνώρισαν μια σχετική μείωση κατά 6% στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές που μαζί με την πτώση των εσωκομματικών ποσοστών του Ανδρουλάκη κατά 8%, έφτασαν μαζί σχεδόν το 15%. Πτώση που «παραδόξως» δεν σχολιάστηκε. Μάλιστα, τώρα, πολλαπλά κέντρα του συστήματος έσπρωξαν να αναλάβει η Διαμαντοπούλου τον στρατηγικό σχεδιασμό ως εγγύηση ότι αυτό θα κινηθεί σε πλαίσια αποδεκτά και όχι απλώς ανεκτά από τους Ολιγάρχες και την ηγεσία της ΝΔ.
Στο μεγάλο κόμμα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, τον ΣΥΡΙΖΑ, τα ΜΜΕ της Ολιγαρχίας σπρώχνουν συστηματικά και σε καθημερινή βάση τον τέως Πρόεδρό του, ενώ προβάλλουν και τους νεοδεξιούς που έχει συγκεντρώσει γύρο του. Οι τελευταίοι συνδυάζονται με τους νεοχουλιγγάνους που υπονομεύουν τον δημόσιο χώρο πολιτισμένου και δημοκρατικού διαλόγου. Ως να είναι πτέρυγα της ΝΔ όλοι αυτοί κατεδαφίζουν τα επιτεύγματα της διακυβέρνησης του τόπου από την κυβέρνηση Τσίπρα, όπως παλαιότερα προσπάθησαν να κάνουν με την πρώτη τετραετία του Α. Παπανδρέου. Προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να διευρύνουν το τμήμα του προοδευτικού κόσμου που στηρίζει τον Κασσελάκη μέσα στην «ομίχλη» του θυμού και της ελπίδας που του δημιουργήθηκε, μη έχοντας γνώση της πραγματικής εικόνας των αυθεντικών επιδιώξεων του «τέως». Αυτή η συμμαχία ασφαλώς και δεν αντιμετωπίζει με τον εγκλωβισμό της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ σε διαδικαστικά ζητήματα, συχνά μακριά από την ουσία της πολιτικής.
Στοιχείο της στρατηγικής της Ολιγαρχίας και της ΝΔ είναι η όσο το δυνατό μεγαλύτερη διάλυση και αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ και ο έλεγχος του εναπομείναντα τμήματός του. Για αυτό όλα τα μεγάλα κανάλια, ιδιωτικά και δημόσια στηρίζουν, προβάλλουν και προπαγανδίζουν τα επιχειρήματα του στρατοπέδου του Κασσελάκη, ενώ ταυτόχρονα παπαγαλίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ την θέση-ευχή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «διαλύεται, τελειώνει». Όχι ότι δεν υπάρχουν τέτοιες προοπτικές, αλλά εκείνα φροντίζουν να τις ενισχύουν με την προπαγάνδα σε βάρος του.
Τι επιδιώκει η Ολιγαρχία και η ηγεσία της ΝΔ με την δεξιά μετατόπιση του πολιτικού συστήματος συμπληρωμένη με τον έλεγχο κομμάτων, ή έστω τάσεων σε κόμματα της αντιπολίτευσης; Στοχεύει να διαμορφώσει στηρίγματα και πλειοψηφίες για την προώθηση συγκεκριμένων πολιτικών, με την μέθοδο που έχω ήδη αναλύσει αλλού, καθώς και την δέσμευσή της σε θεμελιακές υποχωρήσεις στα ελληνοτουρκικά, όπως ήδη έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ στην περίπτωση της ΑΟΖ με την Ιταλία. Η στρατηγική της Ολιγαρχίας και της ΝΔ είναι να περάσουν αυτές τις πολιτικές με μια όσο το δυνατό πιο διευρυμένη πλειοψηφία. Αν δεν γίνει δυνατό να συγκροτηθεί αυτή στην παρούσα βουλή, τότε να πάει σε εκλογές στις αρχές του 2025 έχοντας έλεγχο προγράμματος και προσώπων στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στον περίγυρο του τελευταίου ευρισκόμενου σε αποδιοργάνωση.
Το ανησυχητικό είναι ότι η αριστερά και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η «Νέα Αριστερά», δεν έχουν αντιληφθεί το πού πάει το πράγμα. Παραμένουν αδύναμοι στα θέματα των διεθνών σχέσεων και στα εθνικά ζητήματα. Ενώ σύντομα θα βρεθούν μπροστά σε αυτά τα μεγάλα ζητήματα, τόσο στη βουλή, όσο και εκλογικά, καθότι η ΝΔ μπορεί να προκηρύξει εκλογές με αυτή την θεματική.
Συνολικά, αν θέλει κανείς να κατανοήσει το ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο των αντιπαραθέσεων σήμερα στην αριστερά και ενάντιά της, την λειτουργία των ύβρεων και των συκοφαντιών, το νόημα της ολομέτωπης επίθεσης στην διακυβέρνησή της (2015-9), δεν έχει παρά να τοποθετήσει όλα αυτά τα επιμέρους φαινόμενα στο γενικό πολιτικό στρατηγικό πλαίσιο της ολιγαρχίας και της σημερινής ηγεσίας της ΝΔ (σχέδιο που μόλις εξήγησα) και θα καταλάβει γιατί η ενασχόληση με την «κασσελιάδα» αποπροσανατολίζει το δημοκρατικό κίνημα και εξυπηρετεί την Ολιγαρχία και την ΝΔ. Διότι η ουσία της πολιτικής δεν είναι μονοδιάστατα τα «παράπονα» των προσώπων, αλλά η κοινωνική-πολιτική πάλη και τα σχέδια των ισχυρών συμφερόντων, οι ανάγκες του λαϊκού παράγοντα.
(Ο Νίκος Κοτζιάς είναι πρώην υπουργός Εξωτερικών, επικεφαλής της Κίνησης Πράττω)
0 Σχόλια