Στην αξέχαστη ελληνική κινηματογραφική ταινία του 1987 με τίτλο “Όνειρο Αριστερής Νύχτας” με πρωταγωνιστή τον Νίκο Καλογερόπουλο που υποδύεται τον Πολυχρόνη, έναν μαοϊκός αριστεριστής την γενιάς του Πολυτεχνείου, μια συγκεκριμένη σκηνή που έχει τεράστια αξία είναι η εξής:
Ο Πολυχρόνης είναι στο δωμάτιο του σπιτιού του με μια στενή του φίλη, με την οποία διατηρεί ερωτική σχέση αλλά και συντροφική πολιτική σχέση, μέσα στο κόμμα…Αφού κάνουν έρωτα ο ίδιος την βλέπει προβληματισμένη και την ρωτάει:
“Τι έχεις ρε Δήμητρα; τελευταία όλο έτσι είσαι…Τι έγινε, τι άλλαξε;”
Και εκείνη του απαντάει: “Σου έχω πει ότι δεν θέλω να με λες άλλο Δήμητρα…Ντέμι είναι το όνομα μου, όλοι έτσι με φωνάζουν…”.
Ο Πολυχρόνης την κοιτάει και της απαντάει, με σκωπτικό ύφος τότε το εξής:
“Ξέρεις κάτι κορίτσι μου; μόνο οι Δεσποτάδες και οι Πόρνες, αλλάζουν τα ονόματα τους…”.
Ειλικρινά δεν θέλω να γράψω κάτι άλλο, ούτε να σχολιάσω κάτι άλλο με πιο παραστατικό, σαρκαστικό ή σκωπτικό τρόπο αναφορικά με την διαφαινόμενη αλλαγή του ονόματος του ΣΥΡΙΖΑ και αναφέρομαι αποκλειστικά στο όνομα, για τις καταστατικές αλλαγές υπόσχομαι νεότερο άρθρο…
Αλλά σε ότι έχει να κάνει με τα παραπάνω και το όνομα, νομίζω ότι δεν μπορεί να υπάρξει πιο παραστατικό επιχείρημα, από την αλήθεια που έβγαλε κάποτε ο νεότερος ελληνικός κινηματογραφικός φακός, για αυτά τα οποία ζούμε εδώ κι έναν χρόνο στην Αριστερά…
0 Σχόλια