Η τελική αναμέτρηση για τη νέα διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται πως θα έχει χρονοδείκτη στο πολιτικό ρολόι την 6η Οκτωβρίου 2024, όπου θα πραγματοποιηθεί το κλείσιμο του καταστατικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, την ίδια ημέρα που θα στηθούν οι κάλπες του πρώτου γύρου των εσωκομματικών εκλογών για το ΠΑΣΟΚ...
Η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μαθημένοι στις διασπάσεις και ενσωματωμένοι τόσο πολύ σε αυτές, που υπάρχουν ανάμεσα τους και πολλές συμβολικές ημερομηνίες, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά είτε αναγκάστηκε να χάσει κομμάτια της είτε αυτά αποκολλήθηκαν από μόνα τους, πάντως όπως λένε και στην καθημερινότητα αν σε έναν χωρισμό φταίνε και οι δύο, τότε σε μια διάσπαση κανείς δεν βγαίνει κερδισμένος...
Έτσι αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω στο μακρινό 2003 και στον τότε ''ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ'' θα δούμε μια από τις ιστορικότερες διασπάσεις του χώρου και του κόμματος, που για μια εξαετία ακόμα από τότε οδήγησε σε εσωστρέφεια και στασιμότητα την Αριστερά και τον πολιτικό πόλο του τότε Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου....Το 2003 στο τιμόνι του τότε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ήταν ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, ενώ το κόμμα έβγαινε από μια διαδικασία μετεκλογικής διάσπασης, καθώς στις εθνικές εκλογές του 2000, ο Συνασπισμός υποστηρίχθηκε και από την Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά και έλαβε 3,20%. Μετά τις εκλογές, δεκαοκτώ μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, που από καιρό ζητούσαν προσέγγιση με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αποχώρησαν από το Συνασπισμό, καταγγέλλοντας την ηγεσία του για «αριστερή στροφή», ιδρύοντας τη βραχύβια Ανανεωτική και Εκσυγχρονιστική Κίνηση της Αριστεράς.
Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, πραγματοποιήθηκε το 3ο Συνέδριο του Συνασπισμού. Στο Συνέδριο επανεξελέγη στην προεδρία του κόμματος ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, ενώ εξελέγησαν και τα μέλη της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής. Το Μάιο του 2003, διεξήχθη Προγραμματικό Συνέδριο του κόμματος. Στο Συνέδριο αυτό αποφασίστηκε η αλλαγή του ονόματος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, σε «Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας». Λίγους μήνες αργότερα και συγκεκριμένα στις 6 Οκτωβρίου του 2003, η πρώην Πρόεδρος του κόμματος κ. Μαρία Δαμανάκη η οποία σύμφωνα με το παραπολιτικό ρεπορτάζ της εποχής, είχε τον ρόλο της άτυπης εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο κόμμα, παραιτήθηκε από βουλευτής και αποχώρησε από το Συνασπισμό...
Ο εσωκομματικός «κλεφτοπόλεμος» με την τότε ηγεσία του κόμματος υπό τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, με επίκεντρο τις απόψεις της περί του μονόδρομου για τη σύμπλευση με το ΠΑΣΟΚ και τη «συμφιλίωση της Αριστεράς με τη διαχείριση της εξουσίας», όταν ο Συνασπισμός βρισκόταν στο 3,2% και αναζητούσε ερείσματα σε πιο ριζοσπαστικές δυνάμεις, την κατέστησαν κόκκινο πανί. Σταθερά και με πολλές αφορμές φάνηκε ότι η γραμμή της ηγεσίας και η δική της ήταν παράλληλες χωρίς να συναντώνται πουθενά.
''Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν..'' που λέει και το τραγούδι, πάντως αν κάτι καταλήγει σε σημείο επίσημης διαπίστωσης είναι πως ούτε τότε και ούτε και τώρα η Ευρωπαϊκή και Γαλλική Αριστερά δεν μπορεί να επηρεάσει θετικά την βαθιά ''ελληνικότητα'' που επικρατεί στον αγκυλωμένο πολιτικό νου των νυν ηγεσιών της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα...
0 Σχόλια