Για πάνω από μια δεκαετία από το 2010 και μετά, αυτό το οποίο επικαλούνταν μονίμως η Καραμανλική Δεξιά και όσοι παρέμειναν στη ΝΔ έχοντας αυτή την εσωκομματική ταυτότητα, ήταν ότι ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής κάποια στιγμή θα μιλήσει και έχει να πει πολλά και να κάψει πολλούς με αυτά τα οποία θα πει...Όπως φυσικά και το διανθισμένο επιχείρημα σε επικοινωνιακό πλαίσιο, ότι ο Καραμανλής θα επιστρέψει πολιτικά ώστε να ηγηθεί μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας ή και ακόμα ώστε να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας...
Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια η γοητεία της σιωπής χάθηκε και στο ελάχιστο για τον πρώην πανίσχυρο Πρωθυπουργό...Αυτή η επιλεκτική σιωπή και οι στοχευμένες επιλεκτικά δημόσιες παρεμβάσεις με αοριστολογίες, δεν δικαιολόγησαν ποτέ την ίδια του την αποχώρηση, πόσο μάλλον την πολιτική του επιστροφή την οποία ονειρευόντουσαν κάποιοι...
Όλα αυτά τα χρόνια ο Κώστας Καραμανλής μίλησε με γενικολογίες για την οικονομία, την γεωπολιτική, το κράτος δικαίου αλλά πάντα σε προστατευμένο δημόσιο περιβάλλον και πότε μέσα στη Βουλή, παρότι υπήρξε μέχρι πρότινος κυβερνητικός βουλευτής...
Δεν θέλησε ποτέ να μιλήσει για το τι έγινε τους μήνες του 2009 που η ελληνική οικονομία πήγαινε στα βράχια λίγο πριν εγκαταλείψει την πρωθυπουργία, τι έγινε όλα τα προηγούμενα χρόνια πριν το 2008 με την κυβερνητική διαχείριση και το δημόσιο χρέος και έλλειμμα, το οποίο πήγε εκεί που πήγε και φυσικά δύο χρόνια αργότερα η ελληνική οικονομία και ο ελληνικός λαός μπήκαν σε ένα λαβύρινθο δυστυχίας και φτωχοποίησης...
Για όλα αυτά τα σημαντικά δεν μίλησε αυτά τα χρόνια ο Κώστας Καραμανλής και φυσικά γιατί να μιλήσει; άλλωστε κανείς από την ίδια την οργανωμένη ελληνική πολιτεία δεν τον πίεσε και δεν απαίτησε να μιλήσει δημόσια, για τις ευθύνες του ίδιου και της κυβέρνησης του...
Το μόνο που απέμεινε από τότε είναι το ίδιο το περιβάλλον των δικών του στελεχών που έγιναν κορυφαίοι υπουργοί επί των ημερών του και χαρακτήριζαν τότε την ελληνική αριστερά και τον Αλέξη Τσίπρα, ως δυνάμεις της ανευθυνότητας και της στασιμότητας...Για να προσχωρήσουν δέκα χρόνια μετά στον πολιτικό χώρο που χαρακτήριζαν ως επικίνδυνο πολιτικά και να καταλάβουν θέσεις ευθύνης, με ευθύνη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ...
Μια αποθέωση θα έλεγα ουσιαστικά της άποψης περί ''μουσικών καρεκλών'' που παίζαμε στα νηπιακά μας χρόνια...Όποιος προλάβει και κάτσει, όπου προλάβει...Και μιας που φαίνεται ότι ο Καραμανλής δεν σκοπεύει να επιστρέψει και ότι εν τέλει όλο αυτό ήταν ένα αφήγημα, απλά για λόγους πολιτικής μετατόπισης των ορφανών στελεχών του, που δεν τους θέλει πλέον ούτε η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάντησε ο ''ΟΑΕΔ'' των πρώην Φιλελευθέρων Δεξιών και νυν ευαισθητοποιημένων...
Το μόνο που ίσως ενοχλεί είναι η επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και μάλιστα η επιστροφή ενός Αλέξη Τσίπρα με ευρωπαϊκό θεσμικό ρόλο, τον οποίον γνωρίζουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες και τον αντιμετωπίζουν σε άλλο επίπεδο πια, από εκείνο του 2015...
Η διαφορά του τότε με το τώρα πλέον είναι απλή, γι' αυτό και το Μαξίμου τρομάζει...Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπόρεσε να συγχωρήσει ποτέ στον εαυτό του ότι επί πρωθυπουργίας του και με όσους ''κολλημένους'' νοητικά κυβέρνησε, δεν μπόρεσε να μοιράσει όπως και ήθελε, χρήμα στον λαό και στην μεσαία τάξη...Αυτό που φοβίζει τώρα τους κύκλους του Μαξίμου είναι η πιθανή επιστροφή του τόσο πολιτικά, όσο και σε τροχιά κυβερνησιμότητας, που σε ένα περιβάλλον πλέον εκτός μνημονίων και λιτότητας, η πίτα θα μοιραστεί διαφορετικά από τον ίδιο και η σούπα θα χαλάσει για τα καλά, μαζί με το πάρτυ...
0 Σχόλια