Δεν συνηθίζω να πηγαίνω σε συνεντεύξεις τύπου θεατρικών παραστάσεων κι αυτό γιατί θεωρώ ότι τα τελευταία χρόνια το θέατρο δεν με εκφράζει...Πάντα πίστευα ότι η τέχνη θα πρέπει να αποτελεί έναν ζωντανό δείκτη για το παρόν, όχι μόνο για το παρελθόν και το μέλλον...
Να μην φοβάται η τέχνη και το θέατρο να μιλήσει για τα σημεία των καιρών και την κοινωνική πραγματικότητα, να μπορεί να ανεβάζει στο θεατρικό σανίδι την απόλυτη αλήθεια της ανθρώπινης τραγωδίας και του δράματος, μέσα από φαινόμενα και σύγχρονες καταστάσεις και όχι μικρόκοσμους προβλημάτων...
Ομολογώ πως για πρώτη φορά στη ζωή μου το ενδιαφέρον μου κινητοποιήθηκε για μια θεατρική παράσταση η οποία κάνει αυτό ακριβώς...Εκθέτει στο θεατρικό σανίδι τον ίδιο τον άνθρωπο και την μαρτυρία του μέσα από μια ανθρώπινη τραγωδία και ειδικά με πεδίο θεματικής δράσης, την μεγαλύτερη σύγχρονη τραγωδία των τελευταίων ετών για την πατρίδα μας, την τραγωδία του εγκλήματος των Τεμπών...
Βρέθηκα λοιπόν σήμερα Δευτέρα 13 Μαϊου, μια ημέρα μετά την γιορτή της Μητέρας στο Θέατρο Αμαλία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ώστε να παρακολουθήσω από κοντά την επίσημη συνέντευξη τύπου της Θεατρικής ομάδας, των συντελεστών της παράστασης και όλων των τεχνικών και θεατρικών δημιουργών, οι οποίο ανεβήκαν στη σκηνή μαζί με συγγενείς των θυμάτων, αυτόπτες μάρτυρες και επιζώντες της μεγαλύτερης σιδηροδρομικής τραγωδίας που έζησε η χώρα...
Είδα στα άχαρα δημοσιογραφικά μάτια μου την δυσκολία και τον ανθρώπινο άθλο που έχει ένας καλλιτέχνης και ηθοποιός ώστε να σταθεί δίπλα δίπλα στην σκηνή και να μιλήσει από κοινού, με τον άνθρωπο του οποίου την τραγωδία της επιβίωσης και της δοκιμασίας του παραλίγο θανάτου από εγκληματική κρατική αμέλεια, καλείται να ενσαρκώσει πάνω στη θεατρική σκηνή...
Μια παράσταση η οποία στο περιεχόμενο της περιλαμβάνει θεατρικούς μονολόγους, από πραγματικές μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν την τραγωδία στα Τέμπη είτε σαν συγγενείς θυμάτων, είτε σαν επιζήσαντες...Έτσι το θέατρο και η τέχνη κάνουν και φέρνουν στο φως όσα εμείς οι υπόλοιποι που απαρτίζουμε τις τέσσερις εξουσίες σε αυτή την χώρα, είτε δεν τολμάμε να πράξουμε ακαριαία, είτε τα πράττουμε με μεγάλη βραδυπορία...Φέρνει δηλαδή το θέατρο την αλήθεια, την φωνή και την μαρτυρία στο φως...Της δίνει βήμα, την ακούει, δεν την διακόπτει, δεν την κρίνει, δεν την παραφράζει, δεν της λέει να ηρεμήσει και να σιωπήσει και να έχει εμπιστοσύνη...
Την ακούει...Απλά την ακούει, ακόμα και όταν αυτή βγάζει κραυγές οργής, θυμού, απόγνωσης...
Έτσι ένιωσα σήμερα, εγώ ο άχαρος δημοσιογραφάκος...Ήθελα να πω στον εαυτό μου ''Σκάσε και άκου...''.
Ήθελα να πω στους άλλους συναδέλφους που ήταν εκεί: ''Σκάστε και ακούστε και απλά σαν ιερό λόγο και ευαγγέλιο, πάρτε αυτό το μήνυμα και διαδώστε το παντού, γράψτε το παντού ακόμα και στους τοίχους της πολυκατοικίας σας...''.
Γιατί κάτι πρέπει να αλλάξει...Κι ας μην κρυβόμαστε άλλο πίσω από την συνήθη δικαιολογία ότι πρέπει να αλλάξουμε εμείς σας άνθρωποι...Όχι εμείς οι απλοί άνθρωποι μια χαρά είμαστε και θέλουμε να ζήσουμε...Αυτοί που κρατούν τις τύχες μας και τις ζωές μας, στα ανεύθυνα χέρια τους πρέπει να αλλάξουν, για να συνεχίσει να υπάρχει ζωή, για να μην υπάρξουν άλλες αφορμές για τέτοιες θεατρικές παραστάσεις...
Η θεατρική παράσταση-ντοκουμέντο «Εικοστή Ογδόη» της Γενοβέφας Κτενίδου παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο Αμαλία, τον Μάιο του 2024. Μαρτυρίες επιζώντων και συγγενών θυμάτων στην τραγωδία των Τεμπών παρουσιάζονται επί σκηνής ανοίγοντας διάλογο με το κοινό.
Ένα γεγονός Σταθμός στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Για πολλούς ο χρόνος σταμάτησε στις 23:21 εκείνο το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου. Για άλλους συνεχίζει με σκοπό την απόδοση δικαιοσύνης. Στο θέατρο Ντοκουμέντο της Γενοβέφας Κτενίδου αποκαλύπτονται καταθέσεις ψυχής από επιζώντες και συγγενείς θυμάτων στην τραγωδία των Τεμπών.
Συντελεστές:
Κείμενο- Σκηνοθεσία : Γενοβέφα Κτενίδου
Ερμηνεύουν: Ελβίρα Καλίνη, Σμαράγδα Καρασαββίδου, Νίκος Κορεξιανός, Γενοβέφα Κτενίδου, Γιάννης Κωνσταντινίδης, Νίκος Παλπάνης, Παύλος Παυλίδης, Βάσω Σαπουντζόγλου, Χριστίνα Σαρρή, Νίκος Σεμακούλα, Σωτήρης Χαρισόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Νίκος Σεμακούλα
Μουσική: En Dynami, Κυριάκος Καραγιάννης (Νo NAME band)
Σκηνογραφία: Χριστίνα Νικολαΐδου
Ενδυματολογία : Βασιλική Κουτλή, Εύα Σιδέρη
Φωτογράφιση: Κωνσταντίνος Μουρατίδης, Ξένια Τσερέπη, Θάνος Τολιόπουλος
Υλικό Προτζέκτορα / Τρέιλερ : Ξένια Τσερέπη
Μακιγιάζ / Μαλλιά : Βούλα Χουρτσίδου
Σχεδιασμός Αφίσας : Κωνσταντίνος Μουρατίδης
Στοιχειοθέτηση Αφίσας : Κυριάκος Καραγιάννης (No NAME band)
Έρευνα : Αθανάσιος Αθάνατος
Υπεύθυνη Παραγωγής: Άννα Μανιάν
Παραγωγή : Sign Productions
Η συνειδητοποίηση έρχεται συχνά μέσα από την βαθιά γνώση και την ενσυναίσθηση. Μαρτυρίες συνανθρώπων μας παρουσιάζονται στην σκηνή, ανοίγοντας διάλογο με τον θεατή για την ατομική ευθύνη.
0 Σχόλια