Η «Γυάλινη Οροφή» της έμφυλης ανισότητας έσπασε στη Βουλή. Μας αρκεί; - Γράφει η Ελένη Κιούση

 

Η ανισότητα των φύλων είναι ζήτημα δημοκρατίας. Αναπαράγεται από τα πατριαρχικά στερεότυπα και τις έμφυλες προκαταλήψεις. Λόγω του φύλου τους, οι γυναίκες βρίσκονται σε χειρότερη θέση από τους άντρες. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι η ιδιωτική οικονομία, που είναι ο βασικός επωαστήρας των διακρίσεων, αποδέχεται ότι οι επαγγελματικές διακρίσεις σε βάρος των γυναικών συνιστούν αναποτελεσματική αξιοποίηση του ανθρώπινου κεφαλαίου.

Οι γυναίκες, στην Ελλάδα, αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες για την ίδια εργασία, υποεκπροσωπούνται σε θέσεις ευθύνης, ενώ είναι αντιμέτωπες με πληθώρα εργασιακών στερεοτύπων (ΣΕΒ, «Επιχείρηση Ισότητα», Ιούλιος 2023). Η χώρα μας κατατάσσεται στη δεύτερη χειρότερη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως προς την απασχόληση των γυναικών (ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, «Ετήσια Έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας», 2023). Αν και η Ελλάδα είναι σε τροχιά σύγκλισης με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, εξακολουθεί να υπολείπεται σημαντικά στο δείκτη ισότητας των φύλων, στη συμμετοχή των γυναικών στη Βουλή, σε ανώτατες διοικητικές θέσεις και στα διοικητικά συμβούλια των μεγαλύτερων εισηγμένων στο Χρηματιστήριο εταιρειών (Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων, 2023).

Στην Βουλή των Ελλήνων, η υποεκπροσώπηση των γυναικών είναι προκλητική – μόλις 65. Η εικόνα είναι αντίστροφη στη διοικητική οργάνωση του Σώματος. Οι γυναίκες υπερεκπροσωπούνται στις θέσεις ευθύνης: καταλαμβάνουν και τις 4 ανώτατες θέσεις των προϊσταμένων γενικών διευθύνσεων, όπως και τις 9 από τις 16 ανώτερες θέσεις των προϊσταμένων διευθύνσεων.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Η Βουλή διαφοροποιείται, σε σημαντικό βαθμό, από το υπόλοιπο Δημόσιο, ως προς τις εξής παραμέτρους:

Στον παραδειγματικό ρόλο της: προφανώς θα ήταν παράδοξο οι έμφυλες διακρίσεις και ανισότητες να ευδοκιμούν εκεί όπου νομοθετείται η άρση τους.

Στη μορφή των εργασιακών σχέσεων: η Βουλή δεν έχει καταφύγει στην εργασιακή ευελιξία της μερικής απασχόλησης. Συνεπώς, δεν ενισχύει τη «γυάλινη οροφή». Δηλαδή, τον αόρατο φραγμό στην ανέλιξη των γυναικών στην κορυφή. Part-timers δεν διασπούν τη «γυάλινη οροφή».

Στη λειτουργία υποστηρικτικών δομών ισορροπίας ανάμεσα στην επαγγελματική και την προσωπική και οικογενειακή ζωή. Παράδειγμα, ο βρεφονηπιακός και παιδικός σταθμός, που, εδώ και δεκαετίες, λειτουργεί στο χώρο εργασίας.

Στην οργανωσιακή κουλτούρα: Προϊόν – και ταυτόχρονα αναπαραγωγέας – αυτής της κουλτούρας είναι ότι, σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα, γυναίκες καταλαμβάνουν, επί τριάντα χρόνια, την κορυφή της πιο νευραλγικής για τη λειτουργία της Βουλής γενικής διεύθυνσης – αυτής του κοινοβουλευτικού έργου. Αξιολογείται η ικανότητα – όχι το στερεότυπο.

Ενώ στη Βουλή των Ελλήνων η «γυάλινη οροφή» έχει πράγματι διαπεραστεί, αλλού δεν έχει καν ραγίσει. Αυτό μας αρκεί;

Πηγή: Notospress.gr