Οι μνήμες ήρθαν και πάλι στο μυαλό μας την Τετάρτη 27/12/23 με τους θανάτους δύο ανδρών της ευρωπαϊκής πολιτικής: Του δημοφιλούς και σοσιαλδημοκράτη Ζακ Ντελόρ που τάχθηκε υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής της Ευρώπης και του χριστιανοδημοκράτη Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που άφησαν εκ διαμέτρου αντίθετο στίγμα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με τον δεύτερο να αφήσει στη χώρα μας αποκαΐδια και να γίνει ένας από τους πλέον αντιπαθείς πολιτικούς στην ελληνική κοινή γνώμη,
Εκπροσωπούσαν διαφορετικές αντιλήψεις με τον πρώτο να θέλει μια μεγάλη ισχυρή Ευρώπη χωρίς ανισότητες και τον δεύτερο μια μικρή ελίτ ευρωπαϊκών κρατών που θα όριζαν τις τύχες των υπολοίπων. Και αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, η σκηνή του Καστελόριζου δεν ήταν η αρχή. Για όσους δεν τα θυμούνται και για τους νέους -που ίσως δεν τα γνωρίζουν- παραθέτουμε ένα βίντεο με δηλώσεις των βασικών παικτών της περιόδου εκείνης.Πριν φτάσουμε στις 23 Απριλίου του 2010 στο Καστελόριζο με τον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, το πρώτο γερό καμπανάκι χτύπησε για την Ελλάδα το 2008 επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή.
Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών της εποχής Γιώργο Αλογοσκούφη το καμπανάκι κινδύνου χτύπησε το 2008 στο Eurogroup, τόσο για την Ιταλία όσο και για την Ελλάδα. Ανέβαιναν επικίνδυνα τα spread, και απαιτούνταν άμεσα μέτρα για ελλείμματα και χρέος. Όπως ο ίδιος λέει, η Ευρωπαίοι ήξεραν πως το εγχείρημα της Οικονομικής Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) ήταν κολοβό. Με απλά λόγια είχε κενά.
Ακριβώς γιατί υπήρχαν κενά έπρεπε να επέμβει η Ευρωζώνη και να υποστηρίξει πως το θέμα μπορούσε να αντιμετωπιστεί από όλες τις χώρες της Ευρωζώνης.
Το Δεκέμβριο του 2008 έγινε το Eurogroup με την παρουσία του τότε επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν. Τότε τέθηκε το θέμα μηχανισμού στήριξης αλλά το Βερολίνο βρισκόταν σε άλλη γραμμή. Στη γραμμή του προκατόχου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, Πεερ Στάινμπρουκ επίσης της κυβέρνησης Άνγκελα Μέρκελ (συνεργασίας χριστιανοδημοκρατών-σοσιαλδημοκρατών). Ο Βόφλγκανγ Σοιμπλε θα αναλάμβανε το υπουργείο Οικονομικών στις 28 Οκτωβρίου 2009 και θα το διατηρούσε ως τις 24 Οκτωβρίου 2017 με ανάλογη πολιτική απέναντι στην Ευρώπη και με τη στήριξη πολλών ευρωπαϊκών κρατών πλέον αλλάζοντας τους στόχους και την ουσία της ευρωπαϊκής ενοποίησης αφού πίστευε σε Ευρώπη διαφορετικών ταχυτήτων.
Τότε ωστόσο ο Σταίνμπρουκ δηλώνει αρχικά πως αν μια χώρα έχει πρόβλημα η Ευρώπη θα σταθεί πλάι της, κάτι που δεν στήριξε στη συνέχεια ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Από τότε ήξεραν πως ήταν μονόδρομος και πως η χώρα πήγαινε σε άτακτη χρεοκοπία…
Ο πρόβλημα του ελληνικού χρέους και ελλείμματος έχει σκάσει δύο χρόνια πριν το Καστελόριζο, αλλά η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν κάνει τίποτα ουσιαστικό για να το αντιμετωπίσει άμεσα. Φοβάται για τις εκλογές και το αφήνει στους επόμενους… Εξάλλου το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα αλλά το κόμμα και η διαιώνιση της εξουσίας. Κάτι το οποίο στις επόμενες εκλογές δεν το πετυχαίνει αλλά αφήνει το πρόβλημα να σκάσει στα χέρια του επόμενου.
Πόσες φορές το έχουμε ξαναδεί;
Η Κώστας Σημίτης το προβλέπει πάντων το 2008 κατά τη συζήτηση του τότε προϋπολογισμού:
«Στην περίπτωση που παρουσιαστούν δυσκολίες δανεισμού, η λύση του προβλήματος θα πρέπει να αναζητηθεί με προσφυγή στο ΔΝΤ. ΘΑ είναι μια ταπεινωτική εξέλιξη για την Ελλάδα, η πιο καταστροφική κατάληξη της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας»
Στη συνέχεια ως κόμμα πλένεις τα χέρια σου και απομακρύνεσαι. Φωνάζεις επίσης «Κράτα Γερούν γερά» για να τα φέρεις δύσκολα στους επόμενους.
Ένα έργο που το έχουμε δει πολλές φορές με τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση, και πρόσφατα όταν πήρε στα χέρια της, το 2019, 27 δισεκατομμύρια από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας κατά τα πρώτα χρόνια της κρίσης των μνημονίων:
Πηγή: Documento
0 Σχόλια