Ο Σάκης Κατσιάνης στηρίζει Γιάννη Ζαμπούκη

 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΣΑΚΗΣ) ΚΑΤΣΙΑΝΗΣ

Σπούδασα Διοίκηση Επιχειρήσεων.

Το να ασχολούμαι με τα κοινά το είχα πάντα και πάντα από την πλευρά της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Από Φοιτητής στον «ΡΗΓΑ» και για χρόνια ως Πρόεδρος στο Σωματείο Εργαζομένων Δήμων Σουφλίου – Τυχερού – Φερών.

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αφιέρωσα τον εργασιακό μου βίο, τα περισσότερα χρόνια από θέση ευθύνης ως Διευθυντής των Οικονομικών Υπηρεσιών. 

Γνωρίζω καλά και από μέσα τα προβλήματα. 

Για όσους θεωρούν ότι στις Αυτοδιοικητικές εκλογές η πολιτική τοποθέτηση του καθενός δεν παίζει και τόσο μεγάλο ρόλο, κάνουν λάθος.

Στον Δήμο Αλεξανδρούπολης βλέπουμε μια πλειάδα υποψηφίων από την Δεξιά παράταξη και αυτό με βάζει σε σκέψεις. Σα να θεωρούν ότι παίζουν μόνοι τους. 

Ξέρω πως όλα τα ψηφοδέλτια γεμίζουν με υποψήφιους από όλες τις μεριές του πολιτικού και απολίτικου φάσματος, δεν παύουν όμως να «ανήκουν» σε πολιτικούς χώρους.

Από την αντίπερα όχθη οι φίλοι που διαχρονικά δεν τα βρήκαμε στην προσέγγιση της πραγματικότητας. Ούτε και όταν η απλή αναλογική τους έδωσε την ευκαιρία να απλώσουν το χέρι. 

Η επιλογή που απέμεινε είναι μία και ξεκάθαρη, με τον Ioannis Zampoukis - Γιάννης Ζαμπούκης.

Γιατί κουβαλάω τις προτιμήσεις μου από τότε με τον αείμνηστο Κώστα Χιονίδη.

Από τον Παναγιώτη Τσέκη, τον Γεώργιος Ντόλιος , τον αείμνηστο Γιώργο Δουδουλακάκη και τον Giorgos Oustoglou.  Με τα κακά τους αλλά και με τα καλά τους. 

Ο παλιός Δήμος Φερών που παραδώσαμε σαν όραμα ξεχάστηκε και μάλλον πρέπει να τον ξαναθυμηθούμε. 

Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι μετράω τα λόγια μου και ειδικά όταν τα γράφω. 

Σέβομαι όλα τα σχήματα και όλους τους υποψηφίους σε αυτά, εκτιμώ όμως την παράταξη που είναι πιο κοντά στις δικές μου ιδέες και απόψεις.

Ο Ioannis Zampoukis - Γιάννης Ζαμπούκης πρέπει να έχει μια δεύτερη ευκαιρία με νέο σχήμα και συνεργάτες.

Στηρίζω τις ελπίδες εκλογής μου στην προοδευτική κοινωνική πλειοψηφία.

*Ξέρετε όλοι μας αγαπάμε τον τόπο μας και πολλοί από εμάς φτάνουμε στο σημείο να τον μισούμε από αγανάκτηση, γιατί ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος για τον τόπο υπάρχει πάντα μια άλλη έννοια που κάνει τα δικά της… Το ατομικό συμφέρον.

*Δεν περισσεύει κανείς. Οι φωτιές στον τόπο μας και στην υπόλοιπη Ελλάδα, οι πλημμύρες στη Θεσσαλία και αλλού καταδεικνύουν πως τα προβλήματα μας αφορούν όλους και είναι κοινά. Αν δεν καταφέρουμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα τότε το μέλλον θα μας κοροϊδεύει για τις επιλογές του παρόντος μας.

*Επειδή δε διαθέτω τα επικοινωνιακά «μέσα» (χρήματα δηλαδή) παρακαλώ τους φίλους να αναδημοσιεύσουν – κοινοποιήσουν την πρόθεσή μου αυτή και από στόμα σε στόμα να ακούσουν όσα περισσότερα αυτιά γίνεται.

*Τα θετικά σχόλια ευπρόσδεκτα, τα αρνητικά τουλάχιστον να διαθέτουν χιούμορ…