"Το μνημόνιο σύνδεσης του 1979 έφερε τα μνημόνια του 2010..." - Του Λάμπρου Παπαδή

 

Ήταν 28 Μαΐου του 1979 όταν η Ελλάδα έγινε και επίσημα μέλος της τότε ΕΟΚ ανοίγοντας τον δρόμο της ξένης οικονομικής εξάρτησης και παρέμβασης στα πολιτικά πράγματα της χώρας...Ξεκίνησε ένα δημοσιονομικό και οικονομικό τρέξιμο και ξελίγωμα χωρίς ανάσα μιας και τα προαπαιτούμενα διασύνδεσης και ένταξης στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα είχαν ήδη ξεκινήσει από την κυβέρνηση Καραμανλή από το 1978 σύμφωνα με τις διατάξεις της κοινής ευρωπαϊκής αγοράς και την εναρμόνιση των εργαλείων της ελληνικής οικονομίας με τα ευρωπαϊκά.

Έτσι σε μια χώρα που το 1979 το κατα κεφαλήν εισόδημα ήταν κατακρεουργημένο, το βιοτικό επίπεδο στα τάρταρα και η κοινωνική πρόνοια νοσούσε η μόνη ελπίδα τότε της Δεξιάς και του Καραμανλή που είχε δηλώσει μετέπειτα χαρακτηριστικά ότι:" Εγώ σας έβαλα στην Ευρώπη, εσείς τώρα να μάθετε να κολυμπάτε" ήταν ότι τα χρήματα των Ευρωπαϊκών δανειοδοτήσεων θα βοηθούσαν κάπως να ξεχαστούν τα μεγάλα προβλήματα. Ακόμη και οι υπερβολικά ρομαντικοί της τότε Αριστεράς που είχαν τις επιφυλάξεις τους μίλησαν για την χρυσή ευκαιρία τότε για την εξωτερική χρηματοδότηση και ανασυγκρότηση του παραγωγικού και βιομηχανικού τομέα της χώρας, την εξαγωγή των ελληνικών προϊόντων σε αγορές της Ευρώπης, την ενίσχυση και την θωράκιση της δημοκρατίας και την οριστική αποφυγή του κινδύνου εξ ανατολών.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου τότε είχε δηλώσει ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να παραμείνει ανεξάρτητη από οικονομικούς και πολιτικούς δεσμούς με την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, με το επιχείρημα ότι η ένταξη καθιστά την Ελλάδα “περιφερειακό ουραγό” μιας μεγάλης οικονομικής περιοχής, της οποίας η οικονομική πολιτική θα υπαγορεύεται από τις Βρυξέλλες.

Είδαμε λοιπόν στην πορεία των δεκαετιών τι απ' όλα αυτά εξασφαλίστηκε καθώς από το 2010 τα χρήματα της Ευρώπης τα πληρώσαμε και τα ξεπληρώνουμε με τα μνημόνια δίπλα και τριπλά, η αγροτική οικονομία αφανίστηκε από τότε γιατί δεν ήθελε ο Ευρωπαίος να πληρώσει και να φάει το ελληνικό πορτοκάλι και το ελληνικό ροδάκινο, η βιομηχανία ρήμαξε γιατί οι μελέτες της κομισιόν το απαιτούσαν, η δημοκρατία σύμφωνα με την επιτροπή PEGA βρίσκεται στην χειρότερη στιγμή της και όσο για την Τουρκία και τον κίνδυνο που θα γλιτώναμε με την ένταξη μας στην ΕΟΚ φτάσαμε με τον άλλον απέναντι τα τελευταία χρόνια να απειλεί πως θα έρθει μέρα, μεσημέρι, απόγευμα, νύχτα...

Τι μας εξασφάλισε η Ευρώπη λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια; και μην μου πείτε ειρήνη και σταθερότητα γιατί αυτή την ειρήνη την πληρώσαμε με ένα σωρό δις εξοπλισμούς στην γαλλική αμυντική βιομηχανία και την σταθερότητα την βλέπουμε κάθε μέρα στα σούπερ μάρκετ...

Απέναντι λοιπόν σε όλους αυτούς τους Ευρωλάγνους που πανηγυρίζουν με χλιαρές δημοσιεύσεις στα Social Media και με φωτογραφίες του Εθνάρχη κάθε χρόνο τέτοια μέρα την ώρα που Βερολίνο και Βρυξέλλες εν έτη 2023 λένε ότι θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για μια ακόμη δεκαετία λιτότητας, εγώ προσωπικά θα απαντήσω με έναν προβληματισμό όχι δικό μου αλλά ενός άλλου σοφού του Μουσικοσυνθέτη Μάνου Χατζιδάκι που είχε δηλώσει χαρακτηριστικά:

"Κοιτάξτε, ετοιμαζόμαστε για μια άλλου είδους σκλαβιά τώρα. Η Ευρωπαϊκή Ενότητα τι νομίζετε ότι είναι; Είμαστε πραγματικά ένα κράτος με δύναμη ώστε να μπορέσουμε να επιβάλλουμε απόψεις; Θα γίνουμε μια επαρχία στην οποία θα μας διοικεί η Ευρώπη."