a la καρτ - Από τον Θανάση Καρτερό
ΟΔημητριάδης, ο Κοντολέων, ο Ντογιάκος, η Βλάχου και εσχάτως ο Φλώρος. Κορυφαίοι αρμοί -κλακαδόροι, αβανταδόροι, σερβιτόροι, τσιλιαδόροι- στην πίστα της πιο μαύρης πολιτικής χοροεσπερίδας που γνώρισε ο τόπος μετά τη Μεταπολίτευση. Η αρμονία των αρμών. Και ο μαέστρος πασίγνωστος: ο Μητσοτάκης. Όχι η Ν.Δ., η πολιτική της, το πρόγραμμά της, αλλά ο βασιλιάς του σκότους. Που έκανε το κράτος τσιφλίκι και το παρακράτος αρματολίκι του. Και τώρα, που έφτασε η ώρα της αλήθειας, φτάνει να δει κανείς την ελεεινή παρέλαση από τις μαριονέτες του για να καταλάβει το ποιόν του.
Να παρακολουθούν παρακολουθούμενοι, να κρύβονται ψευδόμενοι, να ψεύδονται κρυπτόμενοι, να τους φτύνει η κοινωνία και να κρατούν ομπρέλα. Φιγούρα και φαγούρα, δουλικότητα και θράσος, μετάλλια και παραφερνάλια, πράγματα που ο κοινός νους αρνείται να χωνέψει. Η ανέλεγκτη που παρακολουθεί και την Πρόεδρο, ο ανεψιός που παραιτήθηκε… κλοτσηδόν, ο στρατηγός που χαϊδεύει σιωπηλός τους κοριούς στα παράσημά του, ο αρχι-ΕΥΠ που έστησε όλη τη μηχανή. Και ο μέγας τράγος, ο πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης, σταθερά αθώος. Το επικυρώνει και ο ανεπίληπτος Ντογιάκος.
Αναρωτιέσαι πώς ο Μητσοτάκης κατάφερε μέσα σε τόσο λίγο χρόνο να διαπράξει αυτή τη σκοτεινή στρατολογία, να αλώσει με λογικές μαφίας τόσους αρμούς, να μετατρέψει φορείς της εξουσίας σε μεταφορείς προσωπικής πανδαισίας. Μοιράζοντας αργύρια; Τάζοντας τιμάρια; Εκβιάζοντας με γεμάτα αμαρτίες ερμάρια; Άντε να βρεις άκρη. Ένα είναι το σίγουρο. Πολύ πριν διαβεί την πόρτα του Μαξίμου είχε έτοιμο και το σχέδιο, και τους ανθρώπους των αρμών. Ρητόρευε για δημοκρατία, και ετοίμαζε τη μαύρη ταξιαρχία. Για κράτος, και ετοίμαζε παρακράτος. Για προκοπές, και ετοίμαζε υποκλοπές.
Καμιά μαφία όμως δεν επιζεί χωρίς βιτρίνα. Χωρίς ευπρεπείς που κινούνται με πολιτική άνωση στα σαλόνια. Και ο Μητσοτάκης έχει το know how. Οικογενειακό. Έτσι βλέπουμε τον γραμματέα μαζί με τον αλήτη και την παρθένα με τον Σατανά. Τον Πιερρακάκη, διαφημισμένο ως αποτελεσματικό, που υπογείως «τυφλώνει» την απείθαρχη ΑΔΑΕ. Τον Χατζηδάκη, διαφημισμένο ως αντίβαρο του Άδωνι, που σκέπει όχι μόνο τον περιώνυμο νόμο που γυρίζει την εργασία σε καθεστώς δουλείας, αλλά και την παρακολούθησή του από τον Μητσοτάκη. 5046c και τα σκυλιά δεμένα. Κάτι σαν νιάου μόνο.
Κι άλλους. Τέτοιους κι αλλιώτικους. Φωτισμένους από τη λάμψη Κολάμπια και ΜΜΕ. Ή σκοτεινούς στη σκιά του Μητσοτάκη. Νομιμόφρονες έως Novartis. Ή παρανομούντες έως Καϊλή-Πάτση. Ένα συνονθύλευμα που πούλησε αριστεία, επένδυσε στη βλακεία και κερδοσκοπεί στη δυστυχία. Και καμιά αλλαγή και δικαιοσύνη παντού δεν θα υπάρξει χωρίς το πρώτο βήμα: Να τους πετάξουμε έξω και να κλείσουμε την πόρτα…
avgi.gr
0 Σχόλια