"Τα πετρέλαια έρχονται όταν τα καθεστώτα καταρρέουν." - Του Λάμπρου Παπαδή

 

Η συζήτηση και η κουβέντα που άνοιξε η κυβέρνηση τις τελευταίες ημέρες μέσω κύκλων του Μαξίμου αλλά και μέσω πολλών δικών της "Γαλάζιων Media" αναφορικά με τα ενεργειακά κοιτάσματα Νότια της Κρήτης, τις υπογραφές με τις ξένες εταιρίες εξορύξεων αλλά και τις γεωτρήσεις που θα φέρουν σύντομα ζεστό χρήμα στα κρατικά ταμεία και θα γίνουμε κάτι μεταξύ Ντουμπάι και Κατάρ από το πολύ πετρέλαιο και τις κελεμπίες που θα κυκλοφορούμε, θυμίζει ακριβώς τις τελευταίες επικοινωνιακές μέρες της ''Πομπηίας'' του Καθεστώτος της απριλιανής χούντας...Τότε που μαζί με την Τυραννία των Απριλιανών που είχε επιβληθεί στην χώρα, η πετρελαϊκή κρίση κάλπαζε με το κλείσιμο του Σουέζ και τον πόλεμο μεταξύ Αράβων και Ισραήλ, ο τιμάριθμος είχε τσακίσει τα ελληνικά νοικοκυριά, το δημόσιο χρέος σκαρφάλωνε και οι ευνοημένοι από τότε ακόμα Έλληνες εφοπλιστές σφύριζαν αδιάφορα και απλά έπαιρναν τιμητικά ελληνικές σημαίες από τους χουντικούς υπουργούς, για να τις κρεμάσουν στα καράβια τους... 

Έτσι έπρεπε και τότε όπως και σήμερα να παιχτεί το επικοινωνιακό χαρτί της ενεργειακής αυτάρκειας και της ανθούσας λαϊκής ευημερίας που θα έφερνε η "Εθνοσωτήριος 21η Απριλίου". Το μιντιακό σύστημα της εποχής, εφημερίδες, μεγάλα περιοδικά και εγχώριοι μεγαλοεκδότες πιάστηκαν όπως και σήμερα από τα κοιτάσματα μόνο που τότε έγινε για πρώτη φορά... Ενώ σήμερα δεν είναι μακριά η εποχή που το 2013 όταν άνοιξε η συζήτηση για έρευνα και γεωτρήσεις, τα ίδια κανάλια που βγαίνουν τώρα για να πανηγυρίσουν και να λιβανίσουν το Μαξίμου, τότε μιλούσαν για ανύπαρκτα κοιτάσματα, για θεωρίες και φαντασιώσεις, για αστικούς μύθους, για κοιτάσματα μικρά και άνευ σημασίας και για περιβαλλοντικές ευαισθησίες και φυσικά με το κοινωνικό μήνυμα να υφέρπει από κάτω: "Σκάστε, πληρώστε φόρους και μην μιλάτε, υπογράψτε μνημόνια και μην φωνάζετε στο Βερολίνο.". 

Εντωμεταξύ πίσω στον Οκτώβριο του 1973 μια κοινοπραξία αμερικανικών πετρελαϊκών εταιρειών, που έκανε διερευνητικές γεωτρήσεις στο Αιγαίο, εντόπισε ένα εμπορικά εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή έξω από τη Θάσο. Επρόκειτο για το κοίτασμα Πρίνος. Είχαν προηγηθεί από το 1971 τρεις άλλες γεωτρήσεις στην ευρύτερη περιοχή, χωρίς αποτέλεσμα.

Οι Δικτάτορες ανέδειξαν με ενθουσιασμό το γεγονός. Το καθεστώς είχε ξεκινήσει το πείραμα Μαρκεζίνη ήδη από τον Οκτώβριο του 1973 και είχε διορισθεί η πρώτη μη στρατιωτική κυβέρνηση μετά την επιβολή της δικτατορίας του 1967.

Σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο η ανακάλυψη πετρελαϊκού κοιτάσματος δημιουργούσε την προσδοκία μίας συνεχιζόμενης οικονομικής ευημερίας που θα συνοδευόταν από σταδιακή και ελεγχόμενη πολιτική απελευθέρωση.

Έτσι, ενώ ακόμη το τρυπάνι δεν είχε φτάσει στον πυθμένα της θάλασσας καλλιεργήθηκε η εντύπωση στο καθεστώς και στις εφημερίδες που το στήριζαν, ότι επρόκειτο περί εξαιρετικά πλουσίου κοιτάσματος ενώ όσοι έλεγαν ότι ο Πρίνος μπορούσε να εξασφαλίσει την πετρελαϊκή αυτάρκεια της Ελλάδος, αντιμετωπίζονταν τουλάχιστον ως απαισιόδοξοι. Η κυρίαρχη αντίληψη μιλούσε για κοιτάσματα εφάμιλλα της Βόρειας Θάλασσας.

Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής στο Αιγαίο υπήρχαν «ωκεανοί υδρογονανθράκων» και «ποτάμια πετρελαίου»!