Μόνο σαν το ξακουστό παραδοσιακό Ιταλικό αρτόζυμο ”καλτσόνε” θα μοιάζουν οι αυριανές εκλογές στην γειτονική Ιταλία, τόσο για τις Βρυξέλλες όσο και για την ίδια την Ιταλία… Ένα πολιτικό “καλτσόνε” το οποίο μόνο αν το ανοίξεις και το δοκιμάσεις θα καταλάβεις και την γέμιση και την γεύση του… Μπορεί λίγο έως πολύ τα υλικά να τα ξέρεις μιας και όλες οι δημοσκοπήσεις που μιλούν για συντριπτική νίκη της Μελόνι και του Ακροδεξιού Συνασπισμού μάλλον θα δικαιωθούν, αυτό που μένει είναι η Ευρώπη των Βρυξελλών και το Βερολίνο, να δοκιμάσουν την γεύση των επιλογών τους αναφορικά με την Ιταλία και το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα τους επόμενους μήνες…
Μπορεί πολλά ελληνικά media να βρίσκονται σε πλήρη ευθυγράμμιση με την έξωθεν γραμμή των Βρυξελλών και της Κομισιόν αναφορικά με τις Ιταλικές εκλογές αλλά προσωπικά πιστεύω πως ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν τι θα κάνουν με τους Μελόνι, Σαλβίνι και Μπερλουσκόνι στην διακυβέρνηση της Ιταλίας τα επόμενα 5 χρόνια, καθώς η Ιταλία και η Ιταλική οικονομία που χρωστάει τρισεκατομμύρια είναι μια άλλη περίπτωση και ένα άλλο μοντέλο και φυσικά ο μέσος Ιταλός, δεν πρόκειται να δεχτεί εκβιασμούς και απειλές για οικονομική ασφυξία από το εποπτείο των Βρυξελλών, που νόμιζε τόσα χρόνια ότι ήταν πανίσχυρο και τώρα τρομάζει που ανακαλύπτει πως τα πόδια του είναι πήλινα και δεν μπορεί να κλοτσήσει για να μην σπάσουν…
Αλλά ας αναζητήσουμε το αίτιο πριν το αυριανό αποτέλεσμα της πιθανής νίκης της Ακροδεξιάς στην γείτονα… Οι Βρυξέλλες που στήριξαν τον Μάριο Ντράγκι ως Πρωθυπουργό στην Ιταλία για πάνω από τρία χρόνια, γιατί δεν νιώθουν δικαιωμένοι και ανησυχούν; αφού ο Ντράγκι σύμφωνα με πολλά διεθνή οικονομικά έντυπα έσωσε την Ιταλική οικονομία; και οι Ιταλοί πολίτες κατά την αποχώρηση του πριν τρεις μήνες από την Πρωθυπουργία έκλαιγαν με λυγμούς, για τον εντολοδόχο των Βρυξελλών που κατάφερε μέσα σε 3 χρόνια και διόγκωσε το Ιταλικό χρέος, αποδιοργάνωσε το Ιταλικό τραπεζικό σύστημα, διπλασίασε την ανεργία, μείωσε το εισόδημα και έφερε την Ιταλία για πρώτη φορά μετά το 2010 μπροστά στο φάσμα του Brain Drain μετά την υγειονομική κρίση που γονάτισε την μικρομεσαία οικονομία της Ιταλίας…
Αφού λοιπόν ο Ντράγκι τα έκανε όλα καλά; και αυτό πέρασε στην συνείδηση του μέσου Ιταλού πολίτη και έγινε πολιτικό και κοινωνικό βίωμα, γιατί τώρα το 43% στρέφεται σε πολιτικά πρόσωπα που κάνουν παρελάσεις σε πλατείες και δρόμους της Ρώμης, χαιρετούν Φασιστικά και φωνάζουν “Viva Il Duce”; αφού όλα πήγαν κατ’ ευχήν από την κυβέρνηση Ντράγκι που είχε ευρωπαϊκό πρόσημο και πυξίδα…;
Με απλά λόγια, οι πολιτικά ανεπαρκής των Βρυξελλών και χωρίς διορατικότητα άφησαν τον Ντράγκι 3 χρόνια και διέλυσε τα πάντα στην Ιταλία προς όφελος της Διατραπεζικής Eυρωπαϊκής κερδοφορίας και τώρα που τους προέκυψαν οι νοσταλγοί του Μουσολίνι, δεν ξέρουν τι να κάνουν… Ότι ακριβώς έκανε, σκέφτηκε και προώθησε η τότε Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του 20′ μαζί με το διαπλεκόμενο σύστημα του τότε τύπου και των εφημερίδων, με τον ΣΚΑΙ της εποχής να λέει και να πιστεύει, ότι μέσω της οικονομικής πολιτικής και άλλων εργαλείων θα έλεγχαν τον Μουσολίνι, για να φτάσει η Ιταλία δύο δεκαετίες μετά να πηδήξει στον οικονομικό, διπλωματικό, κοινωνικό και διεθνή γκρεμό…
Αύριο λοιπόν, σε μία εκ των ιδρυτικών χωρών της ΕΕ, σε μία εκ των σημαντικότερων οικονομιών του κόσμου και όχι μόνο της Ευρώπης πρόκειται να διεξαχθεί μία ζωτικής σημασίας μάχη στις πρόωρες εθνικές εκλογές μετά την πτώση της κυβέρνησης του Μάριο Ντράγκι μέσα σε ένα πλαίσιο συνθηκών που ενσαρκώνουν προκλήσεις πολλαπλών επιπέδων.
Δύο διαφορετικοί πολιτικοί κόσμοι πρόκειται να συγκρουστούν, από τη μία πλευρά ο Προοδευτικός Κόσμος με εκφραστή το “Δημοκρατικό Κόμμα” και τον Ενρίκο Λέτα από την άλλη πλευρά ο Συντηρητικός και εν πολλοίς Ακροδεξιός κόσμος με εκφραστή μία συμμαχία διαφόρων δυνάμεων της δεξιάς με κύριο εκφραστή όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις μέχρι ώρας τoυς “Αδελφούς της Ιταλίας” και την Τζόρτζια Μελόνι.
0 Σχόλια