Του Λάμπρου Παπαδή
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι με το σημερινό μου άρθρο – σχόλιο θα βρεθούν ακόμα μερικοί να με χαρακτηρίσουν όπως με χαρακτηρίζουν, γιατί θα προκαλέσω τα χριστιανικά και θεοκρατούμενα ένστικτά τους… Άραγε όλοι τους έχουν διαβάσει έστω και μια αράδα από τις δύο χριστιανικές παραβολές της ζωής του Ιησού Χριστού, αναφερόμενες η μία στον πλούσιο νέο και η άλλη για την εκδίωξη των εμπόρων από το Ναό;
Θα μου πείτε τώρα “Έλα μωρέ περίεργε, σε πείραξε ένα τραπέζι εορταστικό που έκανε ο Αρχιεπίσκοπος μπροστά στην θάλασσα για ορισμένους εύπορους φίλους του και πολιτικά πρόσωπα… Και σιγά κάνεις την τρίχα τριχιά…” και διάφορα συναφή. Αρχικά να πω κάτι που έλεγε και ο παππούς μου ότι Άγιος δεν είναι αυτός συντρώγει με τους πλούσιους αλλά αυτός που συντρώγει με τους φτωχούς και μοιράζεται το ίδιο πιάτο… Ξέρω ότι σας ακούγεται αρκετά κακόμοιρο και κάπως επικριτικό αυτό που λέω αλλά ο λιτός και σεμνός βίος, είναι νομίζω θεμέλιο πνευματικό υλικό και φιλοσοφικός κανόνας στην χριστιανική πίστη και διδασκαλία;
Ο λιτός βίος μακριά από πλούσιους μπουφέδες και δεξιώσεις με άρχοντες, ολιγάρχες και πολιτευτάδες αλλά συμπαράσταση, βοήθεια και πνευματική τροφή στους φτωχούς και τους αναξιοπαθούντες… Άραγε πόσο να κόστισε αυτό το τραπέζι που στήθηκε με θέα τον Κορινθιακό κόλπο και πόσες νηστικές οικογένειες και άστεγους, θα μπορούσε να χορτάσει για μέρες;
Και πείτε με και αντίχριστο και κακόμοιρο και κολλημένο και ότι θέλετε… Η δική μου ιδεολογία και η δική μου φιλοσοφία ζωής είναι πιο κοντά σε αυτά που δίδαξε ο Ιησούς Χριστός, όλα τα άλλα και τα όσα απεικονίζονται στον “Μυστικό Δείπνο” ή καλύτερα το κρυφό τσιμπούσι που στήθηκε με οικοδεσπότη τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, είναι όσα κατέκρινε και έγραψε κάποτε ο Νίκος Καζαντζάκης στο έργο του “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται” : “Ο δικός σας Χριστός είναι αυτός που κλειδώνει την πόρτα, αμπαρώνει και τρώει… Δεν νοιάζεται για τον πλησίον του που πεθαίνει… “.
Επίσης ακουμπούν στο όλο ζήτημα και πράγματα που άπτονται της ηθικής τάξεως γενικότερα και όχι μόνο της χριστιανικής αντίληψης… Το γεγονός σε σχέση με όσα γράφτηκαν, ότι το δείπνο για την γιορτή του Αρχιεπισκόπου δεν πήρε πολλές διαστάσεις αναφοράς και ότι έγινε σε έναν ιδιαίτερο χώρο και συγκεκριμένα στον Ελικώνα του Νομού Κορινθίας, σε ένα πολυτελές ακίνητο όπου κατασκευάστηκε με επιδότηση ώστε να γίνει κέντρο αποκατάστασης για άπορους ασθενείς, δεν λειτούργησε λόγο της πανδημίας δύο χρόνια τώρα και αφού κατασκευάστηκε και μια πισίνα στο εσωτερικό του αίθριου, έγινε ησυχαστήριο του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και χώρος υποδοχής των ”Νοικοκυραίων” Αστών της Εύπορης Συντηρητικής Δεξιάς, ώστε να πιούνε τα λευκά κρασιά τους και να φάνε τις γαρίδες τους υπό το βλέμμα του Θεού και με θέα τον Κορινθιακό…
H σούμα που θα πληρώσουμε για το τραπέζι Ιερώνυμου είναι περίπου
4.000 προσλήψεις ιερέων που φέρνει με τροπολογία η Υπουργός κ. Κεραμέως, πάνω από
3.000 στρέμματα στο Σχιστό, τα οποία χαρίζονται στην εκκλησία και τέλος τα εκατοντάδες εκατομμύρια που θα δώσει η κυβέρνηση για τα έργα συγκοινωνίας περίπου
50 χιλιομέτρων δρόμου ασφάλτου που οδηγεί στο μοναστήρι του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.
Μάλλον τελικά ισχύει σε μια πιο φιλοσοφική προσέγγιση αυτό που έγραψε κάποτε ο Άγγλος Ποιητής Philip Sidney, (1554-1586).
“Οι κανόνες της Εκκλησίας όσον αφορά τις νηστείες και τις εορτές τηρούνται αρκετά καλά. Οι πλούσιοι τηρούν τις εορτές και οι φτωχοί τις νηστείες.”.
0 Σχόλια