Το μεγάλο ερώτημα για τις 12ες προεδρικές εκλογές της Ε’ Γαλλικής Δημοκρατίας είναι αν η Μαρίν Λεπέν μπορεί να κερδίσει τον νυν Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν που αναζητά μια νέα θητεία.
Σπύρος Σιδέρης στο ieidiseis.gr
Τα τελευταία είκοσι χρόνια, κανείς Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας δεν έχει επανεκλεγεί. Τελευταίος που τα κατάφερε ήταν ο Ζακ Σιράκ, που στην κάθοδο του για επανεκλογή στο Ελιζέ το 2002, από το 19,88% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, εκτινάχθηκε στο 82,21% συντρίβοντας τον αντίπαλο του Ζαν Μαρί Λεπέν που έμεινε στο 17,79%.
Στη συνέχεια, Σαρκοζί και Ολάντ δεν κατάφεραν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας να επιστρέψουν στο Ελιζέ για μια νέα θητεία. Ο μεν πρώτος έχασε οριακά από τον Ολάντ στο δεύτερο γύρο των εκλογών, ενώ ο δεύτερος δεν επεδίωξε να επανεκλεγεί καθώς δημοσκοπικά φαινόταν ότι δεν κέρδιζε στον πρώτο γύρο των εκλογών.
Στην Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία από το 1958, έχουν εκλεγεί 8 Πρόεδροι. Σαρλς ντε Γκώλ (1959-1969), Ζώρζ Πομπιντού (1969-1974), Βαλερί Ζισκάρ ντε Σταίν (1974-1981), Φρανσουά Μιτεράν (1981-1995), Ζακ Σιράκ (1995-2007), Νικολά Σαρκοζί (2007-2012), Φρανσουά Ολάντ(2012-2017) και Εμανουέλ Μακρόν (2017-2022).
Το μεγάλο ερώτημα που γεννάται για τις 12ες προεδρικές εκλογές της Ε’ Γαλλικής Δημοκρατίας που διεξάγονται σήμερα είναι αν η Μαρίν Λεπέν μπορεί να κερδίσει τον νυν Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν που αναζητά μια νέα θητεία.
Μια Λεπέν που φαίνεται να επανακαθορίζει το πολιτικό της αφήγημα, ηγούμενη ενός κινήματος "αποδαιμονοποίησης του Εθνικού Μετώπου" για να αμβλύνει την εικόνα του, συμπεριλαμβανομένης της περιορισμένης αποπομπής μελών που κατηγορούνται για ρατσισμό, αντισημιτισμό ή πεταινισμό (σ.σ. από τον αρχηγό της Γαλλίας του Βισύ).
Έφτασε μέχρι να διαγράψει τον πατέρα της από το κόμμα τον Αύγουστο του 2015, μετά από αμφιλεγόμενες δηλώσεις του. Ενώ χαλάρωσε ορισμένες πολιτικές θέσεις του κόμματος, ανακαλώντας την αντίθεσή του στα σύμφωνα συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, την αντίθεσή του στις αμβλώσεις χωρίς όρους και την υποστήριξή του στη θανατική ποινή, αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η Λεπέν δεν εξακολουθεί να υποστηρίζει πολλές από τις ίδιες ιστορικές πολιτικές του κόμματός της, με ιδιαίτερη έμφαση στα έντονα αντιμεταναστευτικά, εθνικιστικά και προστατευτικά μέτρα.
Σε μια περίοδο όπου η Ευρώπη και γενικότερα η Δύση συσπειρώνεται λόγω του πολέμου στην Ουκρανία γύρω από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, η ίδια παραμένει αντίπαλος των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, ενώ έχει υποσχεθεί να απομακρύνει τη Γαλλία από τις σφαίρες επιρροής τους. Επιπλέον είναι υποστηρικτής του Βλαντιμίρ Πούτιν και έχει υποστηρίξει τη στενότερη συνεργασία με τη Ρωσία τόσο πριν όσο και μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022.
«Βρισκόμαστε σε έναν κόσμο που είναι πολυπολικός, έναν κόσμο στον οποίο κάθε χώρα έχει τη φωνή της και έναν κόσμο που είναι ισορροπημένος», είπε η Λεπέν σε μια ομάδα Βρετανών και Αμερικανών δημοσιογράφων στο Παρίσι τον Γενάρη του 2022, μια ξεκάθαρη αποτύπωση της θέσης του Ρώσου Προέδρου.
Στις 3 Απριλίου, περισσότερο από ένα μήνα από την ρωσική εισβολή, δεν δίστασε να πει όταν ρωτήθηκε ευθέως, «αν σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, θα μπορούσε ο Πούτιν να γίνει σύμμαχος της Γαλλίας;», λέγοντας, «ναι, φυσικά. Εξαρτάται από την κατάσταση. Πάντα έλεγα ότι μια μεγάλη δύναμη μπορεί να είναι σύμμαχος σε πολλές καταστάσεις, και επίσης αντίπαλος ή ανταγωνιστής [σε άλλες]».
Οι αλλαγές όμως στο λόγο και το έργο της Λεπέν είναι εμφανείς, με το Le Point ,να σημειώνει ότι «ο λαϊκιστικός της λόγος φέρει μια πρωτόγνωρη φιλοσοφική συνοχή».
Όπως σημειώνει ο ακαδημαϊκός Gilles Ivaldi σε οικονομικό επίπεδο, το κόμμα της Λεπέν έχει περάσει «από μια ουσιαστικά δεξιά θέση από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 σε μια τοποθέτηση στα αριστερά του οικονομικού άξονα το 2012», με «την προοδευτική υιοθέτηση μιας αναδιανεμητικής και παρεμβατικής ατζέντας». Ωστόσο, όπως τονίζει ο Ivaldi, το κόμμα διατηρεί «κυρίως ένα σύνολο ισχυρών νεοφιλελεύθερων δεικτών σε ζητήματα που σχετίζονται με την ευημερία , την αποκέντρωση ή τον ρόλο των συνδικαλιστικών οργανώσεων».
Το προεδρικό σχέδιο της Μαρίν Λεπέν το 2022 ενισχύει αυτήν την τροχιά, με τα μέτρα αναδιανομής και κοινωνικής προστασίας να αντιπροσωπεύουν τώρα τα δύο τρίτα των οικονομικών και κοινωνικών προτάσεων της. Στοχεύει δηλαδή στη μεσαία τάξη για να μπορέσει να ελπίζει ότι θα κερδίσει.
Παρότι ο πρώτος γύρος των εκλογών δεν βγάζει Πρόεδρο στη Γαλλία, το αποτέλεσμα θα βοηθήσει όποιον υποψήφιο πάρει κεφάλι, για τον δεύτερο γύρο των εκλογών.
Τι αντίκτυπο όμως θα έχει στην ΕΕ και την Ευρώπη μια νίκη της Λεπέν;
Ο γαλλογερμανικός άξονας σε περίπτωση που εκλεγεί η Λεπέν ενδέχεται να καταρρεύσει. Οι Γερμανοί που σε άλλη περίπτωση θα παρακολουθούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον τις γαλλικές εκλογές, τώρα έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους στη Ρωσία και την Ουκρανία. Επιπρόσθετα μεγάλο μέρος της γερμανικής ηγεσίας θεωρούν σίγουρη τη νίκη Μακρόν, κάτι που μπορεί να αποδειχτεί τραγικό για το Βερολίνο που θα πιαστεί απροετοίμαστο γι’ άλλη μια φορά. Αποτέλεσμα να υπάρχουν κλυδωνισμοί στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Οι διαφορές μεταξύ της ακροδεξιάς Λεπέν και του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού είναι τεράστιες κι αυτό θα έχει ιδιαίτερο αντίκτυπο στη γαλλογερμανική συνεργασία σε όλα τα επίπεδα.
Η νίκη της Λεπέν, θα δημιουργήσει και ζητήματα ασφάλειας στην Ένωση καθώς θα προσπαθήσει, εφόσον κάνει πράξη τα όσα λέει προεκλογικά, να διαφοροποιηθεί από την πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Όταν έλεγε ο Μακρόν περί εγκεφαλικά νεκρού ΝΑΤΟ, μπορεί η Λεπέν να το κάνει πράξη όχι μόνο εγκεφαλικά.
Μια εκλογική νίκη ενός ακροδεξιού σχηματισμού στις μεγάλες χώρες της ΕΕ, θα δώσει φτερά σε άλλα ακροδεξιά κόμματα που φλερτάρουν με την εξουσία.
Αν καταφέρει η Γαλλίδα Λεπέν να δώσει δείγματα γραφής προς την θετική κατεύθυνση στην εσωτερική πολιτική της χώρας της, θα βάλει φωτιά στην πολιτική σκηνή της Ευρώπης. Το δείγμα υπάρχει, ο Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία που κέρδισε για τέταρτη φορά τις εκλογές στη χώρα του με αύξηση των ποσοστών του.
Μια τέτοια εξέλιξη λογικά θα περιθωριοποιήσει ακόμα περισσότερο γεωστρατηγικά την Ευρώπη η οποία θα μπει σε μια εσωστρέφεια και απομόνωση.
Αν πάλι η Λεπέν ενισχύσει τις σχέσεις της με την Ρωσία διαμορφώνεται μια τελείως διαφορετική ισορροπία στην Ευρώπη κι ένας νέος πολυπολικός κόσμος θα εδραιωθεί στην καρδιά της Ευρώπης.
0 Σχόλια