Λάμπρος Παπαδής
Τελικά όπως αποφάσισε η βάση η’ για την ακρίβεια η προσαρμοσμένη κομματική βάση της αίτησης και των 3 ευρώ, νέος Αρχηγός του Κινήματος Αλλαγής είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης… Έτσι με τον πιο πανηγυρικό τρόπο δικαιώνεται και επαληθεύεται το σενάριο του Αντι-Τσίπρα, το σενάριο δηλαδή του νέος, ωραίος, άφθαρτος, με νέες ιδέες και με σοσιαλιστικό αφήγημα με την ελπίδα κάποια στιγμή το Κίνημα Αλλαγής να αγγίξει διψήφια εκλογικά ποσοστά… Όσο για τα όνειρα του νέου ισχυρού ΠΑΣΟΚ ως μόνου πόλου στην Κεντροαριστερά, μόνο ως όνειρα θερινής νυκτός μπορώ να τα χαρακτηρίσω καθώς όσο και αν πέρασε μέσω των Social Media και του διαδικτυακού χαβαλέ ο αστικός μύθος της οικονομικής αφθονίας και ευμάρειας επί εποχής ΠΑΣΟΚ δεν είναι μακριά οι εποχές που το κόμμα από θέση ευθύνης πήρε αποφάσεις πολύ πιο Νεοφιλελεύθερες και από την τωρινή ΝΔ ακόμα… Κακά τα ψέματα, υπήρξε μια μεγάλη περίοδος (επί προεδρίας Βενιζέλου ειδικά..) που ακόμα και το ίδιο το όνομα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα δομικής και επικοινωνιακής αποδοχής και στο ίδιο το κόμμα.. Είχε συνδυαστεί δηλαδή τα πρώτα χρόνια της μνημονιακής δυστυχίας, το άκουσμα του ονόματος του ΠΑΣΟΚ σαν ότι χειρότερο υπάρχει στην χώρα εκείνη την στιγμή… Στο μυαλό του κάθε πολίτη δεν ερχόντουσαν πια όμορφες εικόνες αλλά το είχε συνδέσει με σκάνδαλα, μίζες, ψέματα και μνημόνια… Ακόμα και το πρόσωπο και η μνήμη του ίδιου του ιδρυτή και ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου από τις κουτουράδες των επόμενων έμοιαζε να περνάει κρίση αμφισβήτησης, σε σημείο που πολλοί να σιγοψιθυρίζουν για μεγάλο διάστημα:”Καλός ο συγχωρεμένος αλλά έκανε και αυτός λάθη… Δεν μπόρεσε να τους μαζέψει…”.
Για να φτάσουμε στο σήμερα και αφού περάσαμε μια γενιά μπροστά και ηλικιακά πλέον και έκανε όση δουλειά μπορούσε να κάνει, το αφήγημα των Social Media “ΠΑΣΟΚ-Λεφτά-Μπουζούκια ” ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε στην αντεπίθεση του κεντροαριστερού χώρου και το αφήγημα αυτό να πάρει πολιτικά οστά και σάρκα στο πρόσωπο των χαρακτηριστικών που αναφέραμε παραπάνω… Τέτοια η ανάγκη για να μπορέσουμε να ξεκολλήσουμε από τα μονοψήφια ποσοστά που θυσιάσαμε ως δεύτερο τον πρώην πρόεδρο και πρωθυπουργό, του οποίου το αφήγημα υποστηρίξαμε για 12 και πλέον χρόνια, ότι δηλαδή δεν υπήρχε άλλος δρόμος εκτός από το Καστελόριζο…
Άλλα το ταυτοτικό πρόβλημα παραμένει… Όλοι μιλούν για την φίρμα (ΠΑΣΟΚ) αλλά κανείς για τα χρέη… Όλοι μιλούν για το Κίνημα αλλά κανείς για την ανάγκη να στηριχτεί όλο αυτό σε μαζικότητα και όχι με υλικά του χθες… Όλοι μιλούν εκεί μέσα για αλλαγή αλλά κανείς δεν παίρνει το θάρρος να ξεκολλήσει από τα συνθήματα του χτες και κυρίως να παραδεχτούν ότι μισητός και πραγματικός αντίπαλος τους είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Προοδευτική – Συμμαχία, ότι εξέλεξαν τον Νίκο Ανδρουλάκη ως μόνο κατά τα φαινόμενα ικανό να κλέψει λίγο από την δόξα του πρώην Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Αν κάποτε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι θέλει να το αντιγράψει και κυρίως τον Αλέξη Τσίπρα ότι μιμείται τον Ανδρέα Παπανδρέου, σήμερα αυτό που βλέπουμε στο ΚΙΝΑΛ είναι η ανάγκη όχι να αντιγράψει κάτι αλλά να γίνει αυτό το κάτι που θέλει να αντιγράψει, ένα πολιτικό ρεύμα δηλαδή της ευρύτερης κοινωνικής πλειοψηφίας αλλά με τι πυξίδα και με ποιους; με ανθρώπους που το 2010 όταν έμπαινε η οικονομική δυστυχία έλεγαν ότι: “Δεν πειράζει να κλείσουν και μερικές επιχειρήσεις… Θα ξεκαθαρίσει και το οικονομικό τοπίο στην χώρα…”.
Αλλά πιστέψτε με δεν είναι αυτό το κεντρικό θέμα η’ και το πρόβλημα… Το θέμα είναι ότι ζούμε σε μια χώρα που βρέθηκαν 200.000 και πλέον άνθρωποι – ψηφοφόροι να δώσουν 3 ευρώ από τα 103 € που τους έκοψε πρώτα η κυβέρνηση Παπανδρέου το 2010,συνέχισε να τους κόβει η κυβέρνηση Παπαδήμου το 2011 και με το PSI με την συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στον τότε Κυβερνητικό Συνασπισμό, φορολόγησε με τον ΕΝΦΙΑ και η κυβέρνηση Σαμαρά με την συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου στην συγκυβέρνηση από το 2012 μέχρι το 2014 για να φτάσουμε στο σήμερα… Ναι βρέθηκαν άνθρωποι που θυσίασαν μετά από 12 χρόνια Μνημονιακής δυστυχίας 3 ευρώ από το εισόδημα τους για να αναστήσουν πολιτικά ένα κόμμα που τους καταβαράθρωσε σε όλα τα επίπεδα τα τελευταία 12 χρόνια…
0 Σχόλια