Ήταν πολύ ωραίο για να διαρκέσει πολύ… Το κλίμα ευφορίας που επικράτησε στις τάξεις του ΚΙΝΑΛ λόγω της μεγάλης προσέλευσης στις εσωκομματικές εκλογές, αντιστράφηκε από την τοξικότητα της αντιπαράθεσης για τον δεύτερο γύρο. Οι καταγγελίες του Γιώργου Παπανδρέου για παρατυπίες στην εκλογική διαδικασία (τις...
οποίες στη συνέχεια εν μέρει μάζεψε), καθώς και η δήλωση Λοβέρδου ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ καθόρισαν το τελικό αποτέλεσμα, έριξαν βαριά σκιά πάνω από τη Χαριλάου Τρικούπη.
Μια προβληματική διαδικασία
Η απευθείας εκλογή προέδρου ενός κόμματος από τη βάση χαιρετίζεται συχνά ως διαδικασία εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος. Οφείλουμε βεβαίως να παρατηρήσουμε ότι η εκλογή αρχηγού από τη βάση δεν είναι κάτι καινούργιο, αφού στις ΗΠΑ αποτελεί παραδοσιακό χαρακτηριστικό του πολιτικού συστήματος. Είναι γνωστό επίσης ότι στη συγκεκριμένη διαδικασία ασκείται κριτική γιατί προσδίδει αυξημένη ισχύ στους πολιτικούς αρχηγούς, σε μια εποχή όπου η περιπλοκότητα των πολιτικών πραγμάτων καθιστά αναγκαία μια διαδικασία λήψης αποφάσεων με αυξημένες θεσμικές δικλείδες και συλλογική συμμετοχή.
Ωστόσο, τα μείζονα προβλήματα της διαδικασίας του ΚΙΝΑΛ είναι άλλα. Συγκεκριμένα:
Πρώτον, όταν ένα σχετικά μικρό κόμμα οργανώνει διαδικασία εκλογής από τη βάση, μπορεί το αποτέλεσμα να επηρεαστεί ως ένα βαθμό από έξωθεν παρεμβάσεις άλλων σχηματισμών.
Δεύτερον, μια διαδικασία που δεν έχει έχει εκ των προτέρων ελεγμένους εκλογικούς καταλόγους, δεν μπορεί να είναι θωρακισμένη.
Η αμφισβήτηση
Είναι απίθανο την Κυριακή ο Νίκος Ανδρουλάκης να μην καταγάγει μια καθαρή νίκη. Είναι ακόμα πιο απίθανο να γίνει επισταμένη έρευνα των καταγγελιών Παπανδρέου. Κατά συνέπεια, ενώ λογικά δεν θα έχουμε ευθεία αμφισβήτηση της νομιμότητας του νέου αρχηγού, εντούτοις, το κλίμα έχει χαλάσει.
Όταν τίθεται ζήτημα διαβλητότητας της διαδικασίας, ορθώνεται ένα τείχος δυσπιστίας ανάμεσα στα εμπλεκόμενα μέρη. Οι μεν αισθάνονται ότι έχουν εξαπατηθεί. Οι δε ότι συκοφαντούνται. Οι πιο κυνικοί και από τους μεν και από τους δε, όσοι δηλαδή δεν ορρωδούν προ ουδενός προκειμένου να ικανοποιήσουν τις προσωπικές φιλοδοξίες τους, βρίσκουν στο νέφος της τοξικότητας την κατάλληλη κάλυψη για να κινηθούν προφυλαγμένοι.
Η εμπειρία δείχνει ότι στα κόμματα όταν υψώνεται το τείχος της δυσπιστίας, κλονίζονται αρχικά το αίσθημα της συλλογικότητας και στη συνέχεια η ίδια η ενότητα. Πολλές φορές ο κλονισμός αυτός είναι ανεξάρτητος από τις προθέσεις των υτοκειμένων. Η “μηχανή του διχασμού” εύκολα μπαίνει μπροστά, αλλά δύσκολα σταματάει.
Τα δύσκολα άρχισαν
Τα δύσκολα για τον νέο πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ άρχισαν πριν καν εκλεγεί. Πέρα από αυτό καθαυτό το δύσκολο έργο της ανασυγκρότησης ενός συρρικνωμένου και γερασμένου κόμματος, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί αντιμέτωπος με το τοξικό εσωκομματικό κλίμα. Στα δύσκολα βέβαια κρίνονται οι πολιτικοί πρώτης γραμμής.
Γιάννης Αλμπάνης
news247.gr
0 Σχόλια