Έχουμε πολλές επιθυμίες, όνειρα και αδυναμίες. Συνηθίζουμε τον εαυτό μας σε μια όλο και μεγαλύτερη δόση ψέματος ,δηλητήριο που δεν μας πειράζει, γιατί ο οργανισμός μας το συνηθίζει.
Κρυβόμαστε στο ψέμα και χαιρόμαστε που δεν μας έχουν ανακαλύψει ακόμα. Ως εδώ, γιατί όλα έχουν κάποιο μέτρο ανοχής και αντοχής .Το ψέμα, μας εξυπηρετεί προσωρινά, γιατί αν μας εξυπηρετεί για πολύ, ενέχει απάτη και η απάτη αναστατώνει τον εαυτό μας, τον μαστιγώνει, τον τιμωρεί κάθε στιγμή.
Κι αν τρέχουμε προς το τέλος, σπανίως το πρόσωπό μας φωτίζεται από την ικανοποίηση και τη χαρά της ειπωμένης αλήθειας. Δεν έχουμε υπομονή δεν νιώθουμε τους χτύπους τις καρδιάς που πυκνώνουν γιατί η συνείδησή μας, ελέγχει ό,τι κάνουμε και λέμε.Κι αν η καρδιά θέλει να σμίξει αγαπητικά, ο νους πολλές φορές ακολουθεί το συμφέρον και λοξοδρομούμε στο ανήθικο και στο κακό.Έτσι,το ψέμα, είναι ο μοναδικός κρυφός υπηρέτης και είναι πολλές οι ώρες που μπαλώνουμε όσα είπαμε προκειμένου να φανούμε καλοί καγαθοί.
Το ψέμα αναγνωρίζεται στην επανάληψή του, στο πρόσωπό μας, στα λόγια μας, στην προσπάθεια να επανορθώσουμε με πράξεις. Έτσι ο εαυτός μας μπορεί να καταλήξει σε μια ατέρμονη ερημιά, να παγιδευτεί, να σκοντάψει και να αυτομαστιγώνεται για πολύ καιρό.
Σκεφτείτε ότι θητεύουμε από μικρά παιδιά στο ψέμα παρά στην αλήθεια, εξυπηρετώντας τους δικούς μας και σιγά-σιγά τον εαυτό μας.
Άννα Δεληγιάννη - Τσίουλπα
0 Σχόλια