Πλούτη, λάμψη, ίντριγκες, σκοπιμότητες, έρωτες, μίση, πάθη, θρησκοληψία, αστυνομολαγνεία, αόρατοι εχθροί, σεξισμός, ρατσισμός και εθνικιστική ρητορική. Μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά της θητείας αυτής της κυβέρνησης.
Χαρακτηριστικά που πηγαίνουν χέρι χέρι όχι μόνο με τον Καρατζαφέρη, αλλά και με ένα συντηρητικό και φοβικό φιλοθεάμον κοινό επιπέδου φωσκολικής σειράς εκατοντάδων καθημερινών επεισοδίων, που λατρεύει να παρακολουθεί στην τηλεόραση ακριβώς αυτού του είδους τις σαπουνόπερες και να τις ρουφάει σαν σφουγγάρι, αγωνιώντας για το επόμενο, αυριανό επεισόδιο.
Πιστεύατε στα αλήθεια πως το "διψασμένο" αυτό κοινό εξαφανίστηκε ως διά μαγείας τη δεκαετία του ’80 και του ’90, όπου παρακολουθούσαν φανατικά Λάμψη και Καλημέρα Ζωή; Όχι βέβαια.
Σταδιακά από το 2005 και μαζικά αργότερα, στα χρόνια των Μνημονίων, οι ελληνικές τηλεοπτικές παραγωγές συρρικνώθηκαν.
Ο Νίκος Φώσκολος, ο κορυφαίος δραματουργός σειρών υποκουλτούρας αποχαιρέτησε τα εγκόσμια. Έτσι, το αδηφάγο αυτό κοινό, ψάχνοντας "νέο αίμα", στράφηκε στις τουρκικές παραγωγές παρόμοιου στυλ, ύφους και ήθους. Τα “τούρκικα”, όπως τα είπαν.
Νέες, δεκάδες τουρκικές παραγωγές έγιναν εισαγωγή για να καλύψουν το τεράστιο κενό. Τα περιοδικά και οι εφημερίδες πουλούσαν φύλλα μανιωδώς μόνο και μόνο επειδή κυκλοφορούσαν μαζί με τα νέα DVD των επεισοδίων του “Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή”, της Σεχραζάτ στο “Χίλιες και Μία Νύχτες” ή της Ναζλί με τον Έλληνα Νίκο στο “Σύνορα της Αγάπης”.
Το αποτέλεσμα; Εκατομμύρια τηλεθεατών καρφώθηκαν στις τηλεοράσεις τους και τα νούμερα της τηλεθέασης εκτινάχτηκαν, ξεπερνώντας πολλές φορές το απίστευτο 50%.
Όχι το 1980, όπως είπαμε. Το 2013 και το 2015. Ακόμα και το 2020, με το “Φτερωτός Θεός”, που «ο πρωταγωνιστής της σειράς προκάλεσε παροξυσμό στις τηλεθεάτριες».
Μιας λοιπόν και η εγχώρια παραγωγικότητα αυτού του στυλ των σειρών μειώθηκε στο ελάχιστο, μια ομάδα πολιτικών ιδίου αναστήματος βγήκε στην επίθεση.
Με τα ίδια όπλα. Την ίδια αισθητική. Το ίδιο διακύβευμα.
Από τη στιγμή που εκλέχτηκε στο τιμόνι της Νέας Δημοκρατίας ο πάμπλουτος γόνος μιας από τις μεγαλύτερες οικογενειακές πολιτικές δυναστείες της Ελλάδας, στα πρότυπα ενός νεαρότερου (και λιγότερο ευφυούς) Γιάγκου Δράκου της Τζάιαντ, συστήνεται μια ομάδα. Όπως οι θεατρικές ομάδες, που δημιουργούνται όταν υπάρχει το σενάριο και ο παραγωγός της σειράς.
Το ονοματάκι του βέβαια δεν ήταν και τόσο εύηχο. “Κυριάκος”, “Κούλης”, δεν πείθει.
Θα το αλλάξουν όμως, στην πορεία. Θα τον πουν “Τσιτάχ”. “Μωυσή”. “Μεσσία”. Χωρίς πλάκα. Και τον είπαν.
Τίτλος σειράς
“Η Λάμψη του Τσιτάχ”
Παραγωγή
Εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες, καναλάρχες και άλλες ισχυρές “προσωπικότητες” του χρήματος και της διαπλοκής. Όπως επίσης και το team των λογογράφων, των επικοινωνιολόγων και των διαφημιστών της Νέας Δημοκρατίας.
Κανάλι
Σε σχεδόν ΟΛΑ τα τηλεοπτικά δίκτυα, ιστοσελίδες και εφημερίδες, ταυτόχρονα και πανελλαδικά.
Οι συνεργάτες επιλέγονται με κριτήριο δημοφιλίας αλλά και προκλητικότητας, ούτως ώστε το σενάριο να μοιάζει πάντα φυσικό στα χείλη τους, όσο τραβηγμένο και αν είναι.
Πρέπει να κάνουν εκατομμύρια καρδιές να χτυπούν δυνατά, κάτω από τη σκέπη της Σημαίας, της Οικογένειας και της Πατρίδας, ακριβώς με τον τρόπο που πραγματεύτηκε αυτές τις έννοιες ο Νίκος Φώσκολος.
Casting
Ένας θρησκόληπτος αντισημίτης τηλεβιβλιοπώλης με μεγάλη δημοφιλία στα κατώτατα αισθητικώς και πνευματικώς στρώματα.
Ένας ζεν πρεμιέ αποτυχημένος μπασκετμπολίστας που όμως γίνεται Υπουργός, ενώ παντρεύεται την πρώην γυναίκα ενός έκπτωτου μεγαλοεκδότη.
Μία θρησκολάγνα δικηγόρος που αναλαμβάνει ως υπηρετικό προσωπικό, ως γκουβερνάντα, τη “σωστή ανατροφή των ελληνόπουλων” και θα βάζει κάθε τόσο φιτιλιές.
Ένας ΕΠΕΝίτης γόης ειδικευμένος στις “εκκαθαρίσεις” παντός είδους με τσεκούρια και πολλοί άλλοι. Αμέτρητοι.
Στον περίγυρο όλων αυτών, ένας πάμπλουτος γιατρός γίνεται περιφερειάρχης, ενώ σε δεύτερους ρόλους βλέπουμε: παιδεραστές, βιαστές, καταδότες, ρουφιάνους, λαμόγια με απευθείας αναθέσεις… όλα τα συστατικά της υποκουλτούρας και του υποκόσμου.
Σενάριο
Το σενάριο εκτυλίσσεται σε 4 ετήσιες σεζόν εκατοντάδων επεισοδίων και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ανατροπές, ανύπαρκτες συρράξεις με τους Τούρκους, ακόμα και Τρομοκράτες που απειλούν την ασφάλεια και την ακεραιότητα των πρωταγωνιστών και του λαού τους.
Ο κόσμος να χαλάσει, πρέπει να ακουστεί ένα «κοντσέρτο για πολυβόλα».
Κανένας πόλεμος με τους Τούρκους δεν έγινε φυσικά στην πραγματικότητα.
Όμως στο σίριαλ που παιζόταν ταυτόχρονα από όλα τα κανάλια, έγινε. Χιλιάδες φανατικοί και φανατικές του σίριαλ, έσπευσαν να ψήσουν ψωμί και να πλέξουν κάλτσες για τα “παιδιά μας που πολεμούν στον Έβρο”. Θυμηθείτε τα.
Όσο για τους "Τρομοκράτες" που πρέπει να υπάρχουν, δεν ταίριαζε στους σεναριογράφους η οργάνωση “Επαναστατικός Αγώνας” ή ξέρω ‘γώ η “Επαναστατική Αυτοάμυνα”, όχι, όχι:
- Χρειαζόμαστε ένα γκράντε όνομα, κάτι που να ακούγεται πιο απειλητικό, πομπώδες και σκοτεινό. Κάτι πιο “φωσκολικό” τέλος πάντων.
- Το βρήκα: “Ρουβίκωνας”!
- Μα αυτή η οργάνωση δεν είναι τρομοκρατική. Χαρτάκια πετάει και γράφει με σπρέι σε τοίχους.
- Και πού το ξέρει αυτό ο μέσος τηλεθεατής; Θα παρουσιάσουμε τον Ρουβίκωνα ως μια φριχτή τρομοκρατική οργάνωση που κινείται στο σκοτάδι και απειλεί την ασφάλεια σημαντικών προσώπων αλλά και πολιτών.
Locations
Παλάτια πλουσίων, υπερπολυτελή εσωτερικά με chesterfield καναπέδες, εξωτερικά θέρετρα, πολλές, πολλές διακοπές του Τσιτάχ της Λάμψης, εικόνες που δεν μπορεί να ζήσει ο μέσος τηλεθεατής, σε μια συχνότητα φρενήρη. Κάθε εβδομάδα θα πρέπει να γεμίζουν οι τηλεοράσεις από το μπλε της θάλασσας, από ξεγνοιασιά και βρεγμένα κορμιά.
Και όταν πιάνουν τα πάντα φωτιά, όταν καίγονται εκατομμύρια στρέμματα και όλες οι τηλεοράσεις μεταδίδουν την καυτή λαίλαπα, τότε έρχεται η εντολή: «Δεν κατασβήνουμε τίποτα». Γιατί αν σβήσουν, τι θα δείχνει η τηλεόραση;
Για να μην σας τα πολυλογώ, σας προτρέπω: Δείτε αυτό το “έργο”, με όλες του τις λεπτομέρειες, με τα μάτια του τηλεθεατή που σας περιέγραψα. Θα κατανοήσετε πολλά. Πάρα πολλά. Όλα.
Αυτομάτως θα σταματήσετε να αναρωτιέστε “καλά, λίγη ντροπή δεν υπάρχει;” ή “πώς γίνεται αυτό;” ή “τι ψηφίσατε ρε μ@λάκες;”.
Νίκο Φώσκολο ψήφισαν. "Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή" ψήφισαν.
Σταμάτα να αναρωτιέσαι γιατί κάθε τόσο δακρύζει η εικόνα της Παναγιάς “μπροστά στον Υπουργό”. Μάθε μπαλίτσα.
Αυτά ζούμε στο πετσί μας τα τελευταία δύο χρόνια. Μόνο που αυτό το καθημερινό σίριαλ δεν κρατάει μία ώρα, ούτε τελειώνει με τους τίτλους τέλους.
Παίζεται με κομπάρσους εμάς. Με τις ζωές μας.
Κάποιοι από εμάς, μετά από δύο χρόνια, δεν είναι καν εδώ για να το παρακολουθούν μαζί μας.
Άλλοι δολοφονήθηκαν, άλλοι νόσησαν και πέθαναν ολομόναχοι, δεκάδες απώλειες, εκατοντάδες απώλειες. Χιλιάδες απώλειες. Καθόλου “παράπλευρες”. Καίριες.
Και εμείς; Τι κάνουμε;
Θα τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν το έργο τους όπως ακριβώς το έχουν σχεδιάσει; ‘Η μήπως πρέπει να σηκωθούμε όρθιοι και όλοι μαζί να ουρλιάξουμε μ’ όλη μας τη δύναμη: «Ο ατμός δεν μπορεί να ξεφύγει. Τι κάνετε μωρέ; Σταματήστε το κάρβουνο. Όχι άλλο κάρβουνο!» [ήχοι από έκρηξη].
0 Σχόλια