Στις 11 χθες βράδυ ένα τουρκικό uav πετά πάνω από το Καστελόριζο. Δεν είναι δυστυχώς κάτι σπάνιο πλέον…
Στις 20 Ιουλίου,όπως φαίνεται στη φωτογραφία , έγινε προσευχή σε τζαμί στην κλειστή υποτίθεται περιοχή της Αμμοχώστου, το “άνοιγμα” της οποίας ανακοίνωσε ο Ερντογάν στην πρόσφατη “κάθοδο” στα κατεχόμενα. Το τουρκικό ΥΠΕΞ διαφημίζει την προσευχή στην οποία έδωσε το παρών και ο Τατάρ.
Αν δεν το έχουμε καταλάβει έχουμε περάσει από την εποχή των προκλήσεων στην εποχή των τετελεσμένων!
Η Τουρκία ,ειδικά τον τελευταίο χρόνο, έκανε τις κινήσεις της, μέτρησε τις ελληνικές αντιδράσεις που ήταν ανύπαρκτες και προχωρά! Συμπεριφέρεται στο Αιγαίο λες και της ανήκει , προχώρησε στο αδιανόητο υποτίθεται άνοιγμα της Αμμοχώστου και για όλα αυτά διαπιστώνει ότι υπάρχουν μόνο χλιαρές ανακοινώσεις-δηλώσεις καταδίκης από τη διεθνή κοινότητα και η μονότονη επίκληση του “διεθνούς δικαίου” από την Αθήνα. Τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο για την επιθετική της πολιτική.
Η Αθήνα δείχνει εγκλωβισμένη στην πολιτική μιας μάταιης “παρέμβασης κάποιου” που θα “βάλει τα πράγματα στη θέση τους”, απειλώντας την Τουρκία με σοβαρές συνέπειες. Η παρέμβαση δεν έρχεται και αντί για απειλές κατά της Τουρκίας βλέπουμε συνεργασίες στηριζόμενες έστω σε λυκοφιλίες. Στη διπλωματία δηλαδή.
Η ελληνική κυβέρνηση δείχνει μια ακατανόητη άρνηση σ΄ αυτό που άπαντες έχουν καταλάβει: πρέπει να αλλάξει πολιτική άμεσα και να επανέλθει τουλάχιστον στην ανάγκη εκπομπής ενός σταθερού και ηχηρού μηνύματος αποτροπής που θα έχει ως παραλήπτη όχι τόσο την Τουρκία, αλλά τους “φίλους και συμμάχους” που τη θεωρούν δεδομένο “αδύναμο κρίκο”. Η Ελλάδα πρέπει να δώσει σε όλους να καταλάβουν ότι δεν θα μετατραπεί σε “καρπαζοεισπράκτορα” της περιοχής, ούτε ότι όσα έχει δώσει μέχρι στιγμής σε “διευκολύνσεις και εξυπηρετήσεις” προς τους “μεγάλους”, μπορούν να εξαργυρωθούν με χτυπήματα στην πλάτη ή την πώληση αμυντικού υλικού αμφίβολης ποιότητα και χρησιμότητας.
Στο επιχείρημα των “συγκαταβατικών” που εκφράζεται με το ερώτημα “τι θέλετε πόλεμο”, η απάντηση είναι ότι ο μοναδικός τρόπος για να τον αποφύγουμε είναι να δείξουμε προς όλους ότι δεν θα φοβηθούμε να ταράξουμε τα νερά του Αιγαίου και της Μεσογείου, που όλοι οι ισχυροί “παίκτες” θέλουν να παραμείνουν ήρεμα. Μόνο που για να το πετύχουν πιέζουν ,ο καθένας με τον τρόπο του, την Ελλάδα να δεχτεί υποχωρήσεις που θέτουν σε αμφισβήτηση την ίδια την ύπαρξη της.
0 Σχόλια